Demir Bebek
Bekir YıldızEn Eski Demir Bebek Gönderileri
En Eski Demir Bebek kitaplarını, en eski Demir Bebek sözleri ve alıntılarını, en eski Demir Bebek yazarlarını, en eski Demir Bebek yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
<<Uyy herif, kara yılan dedikleri...>>
<<He, ya, tirendir bu...>>
<<Uyy herif, mahşer dedikleri...>>
<<He ya, büyük kent dedikleri...>>
Sayfa 9 - Cem Yayınevi "Demir Bebek" adlı öyküden
Fabrika eldivenleri
Eldivenlerini çıkardı hemen. İlkbaharda buluttan kurtulan güneş gibiydi elleri şimdi.
Sayfa 13 - Cem Yayınevi "Demir Bebek" adlı öyküden
"Uyy herif, kara yılan dedikleri."
"He, ya, tirendir bu."
"Uyy herif, mahşer dedikleri."
"He ya, büyük kent dedikleri."
Sayfa 9 - Cem Yayınevi 2.Baskı (epub)
Ne kadar çok anlatırsan, o kadar bilirim seni...
Sayfa 32 - Cem Yayınevi 2.Baskı (epub)
Yaşamak Güzel Şey Bekardeşim...
Sayfa 42 - Cem Yayınevi 2.Baskı (epub)
"Nereden gelirse gelsin, şu otuzyedi yıllık ömründe, fabrikayı ilk kez görüyor ve ilk kez gör düğü yerde, çalıştırılıyordu. Ellerine baktı bir ara.
Eldivenliydi elleri. Yıllarca, toprakla kardeşleşmiş derisinin üzerine geçirdiği bu plastikten eldivendi, en çok yadırgadığı. Sanki, canlı, cansız herşeyle ilişkisinin koparıldığını, yaşananla arasına bir duvar, duvardan da yüce bir kalenin örüldüğünü sanıyordu. Ellerinin bozulmasına, hattâ asitli suda parçalanıp yanmasına razıydı. Yeter ki, şu plastiği ellerinin üzerinden söküp atabilsindi..."
"Narinin anası, yeni bir parçayı önünden akıp giden suya batırdı. Yaptığı iş, çift sürmekten, davar sağmaktan daha kolaydı. Ama, yorgunluğu köyün deki yorgunluğa hiç benzemiyordu. Başı dönüyor, otuzyedi yıldır gördüğü, bozkırların boşluğu, dağların yüksekliği, gökyüzünün sonsuzluğuna karşılık, şu eldivenler, şu incecik akan kırmızımsı su, şu demir ve demirler gözlerini karartıyordu. Durup din lenmek istediğinde, bir kol uzanıyor yanıbaşından. Uzanan bu Alman koluna bakacağı sıra, önünde kırmızı bir lâmba yanıp sönüyordu. Yaz ayların da, damda, avluda yattıklarında gökyüzünden kayan bir yıldızın düşüp parçalanması gelip geçiyordu ak lından. Ama, bu gökyüzünde parçalanan yıldız, neden bağırıyordu böyle? Yıldızlar da konuşur muymuş? diyemeden, sesin, önündeki kırmızı ışıktan, suya batırılması gecikmiş bir parça için çıktığını anlıyordu Narin'in annesi... Sesi kesmek, kırmızı ışığı söndürebilmek için, yeniden, hep yeniden par çalar atıyordu suya... Ses kesilince, ışık sönünce, bu kez kendi sesi, kendi ışığı yanıyordu yüreğinde.
Bunlar birbuçuk gözlü evlerinde bıraktıkları iki ço cuğuydu. Narin, Davut ne yapıyorlar şimdi?... Çikolataları var ama... Bol bol çikolataları var..."
"Hiçbir zaman mı? Hiç bir zamanımız yok çünkü. Bir an durabilsek. Bir an...
Evet bir an durabilsek. her şey düzelecek. Bildiklerimizi uygulayabileceğiz. Durmak yok ama. Koş...
Biraz daha hızlı... Geç kalacağız, sıramıza girmeğe.
Şu bir kaç saniyelik gecikme... Yağmurda güçleştiriyor herşeyi... Neden durulmuyor? Yürüyen, koşan, dönen bir çarkın içinde doğmuşuz. Durmayı seziyoruz. Ama bilmiyoruz. Bir meydanda, bir araya, bir saniye gelebilsek, düzeltebiliriz herşeyi. Savaş lara da engel oluruz. Savaşlara mı?... Koş... Sonra konuşuruz. Utanılacak bir şey. Biz biliyoruz herşeyi.
Bile bile katılmak... Katıldığımız için sus payını almak..."
Bilip de bir şey yapmamak, bilmemekten daha acıdır...
Sayfa 48 - Tank ve TanklarKitabı okudu