En Eski Demirciler Çarşısı Cinayeti Gönderileri
En Eski Demirciler Çarşısı Cinayeti kitaplarını, en eski Demirciler Çarşısı Cinayeti sözleri ve alıntılarını, en eski Demirciler Çarşısı Cinayeti yazarlarını, en eski Demirciler Çarşısı Cinayeti yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.Bindiler de çektiler gittiler, o iyi insanlar, o dünya güzeli atla ra... O yiğitler, o her birisi kaplan örneği şahinler, o ceren gibi atla ra bindiler de başlarını aldılar gittiler. Bir daha, bir daha hiç gelmeyecekler. Hiç, hiç, hiç! Demirin tuncuna, insanın piçine kaldık. Şu dünyanın yaşaması müşkül hal ilen. Bin iyiyi bir kötüye kul eden...
Yapayalnız kimsesiz. Hem de çaresiz. Yalnızlığı, çaresizliği yüreğinin başında ağılı bir hançer yarası gibi... Çaresizlik, hem de boşluk.
Yanıyor yüreğim. Eskiden, daha korlu, daha beter, delirten, yüreğim ne güzel yanardı. İçimde bir ateş harmanı. Keşki şimdi de öyle olsa. Yansa yüreğim, acisa, korksam. Ölüm gibi, ölümden beter, korksam yüreğim dayanamasa. Orta yerinden çat diye çatlasa, tam ortasından, Sabırtaşı gibi...
Şu dünyada her bir yaratığın tutunacak bir dalı var, insanın yok. Şu dünyada yalnız olan, kimsesiz, çaresiz olan yalnız be yalnız insandır. Herkesin, her şeyin yaşaması, ölümsüzlüğü var, insanın yok. Ağaç, kuş, otlar, böcekler, yılanlar çiyanlar, hiç birisi, hiç birisi yok olmuyor. Ama insan yokoluyor. Çünkü insan kendinde başlayıp kendinde bitiyor.
Bu kadar yalnızlık, bu kadar kimsesizlik yalnız be yalnız Allaha mahsustur.
İnsanın kendi kendine acıması... Kendine acımakta bir sığınma. bir aşağılanma, bir yaltaklanma, bir güçsüzlük var gibi.
Sayfa 11 - toros yayınlarıKitabı okudu
Bir süre ölüler dünyasında dolaştı. Onun için her baktığı şey ölüydü. İnsanlar, hayvanlar, otlar, ağaçlar, böcekler, her şey, her şey ölüydü. Her şeye, her güzel şeye, her çirkin şeye, her canlıya acryarak bakıyordu. Tek başına büyük, sonsuz bir mezarlikta dolaşı yordu hep. Hiç bir şeyi kıskanmiyor, hiç bir şeye kızmıyor, sevin miyor, gülmüyordu. Çünkü her şey ölüydü.
Uzun yıllar sonra karşısına ak sakallı, uzun bıyıklı, güzel gözlü bir piri fani. bir Alevi Dedesi çıktı. Ona söyledi ki, her şey ne kadar Ölümse o kadar yaşamdır. Bu tek yönlü olamaz. Ve Dede kızdı, onu aşağıladı:
Sen kötü bakıyorsun dünyaya,» dedi. «Hayır, sana kötü bakıyorsun demeyim. Kötü bakıyorsun demek yanlış. Tek yönlü bakıyor sun. Baksana, ölümden daha güçlü olan yaşamadır. Yaşam yoksa, hiç bir şey olmayacak. Yaşam olduğu için ölüm de vardır. Her şe yin, tekmil evrenin başı yaşamdır. Sürüp giden ölüm değil, yaşam dır. Ters bakıyorsun Bey, tam tersinden bakıyorsun dünyaya. Ben aldanıyorsam da böyle aldanma öteki türlü aldanmadan iyidir. Çün kü ölümü de var eden hayattır.»
Kalktı, «Oğlum,» dedi sevgiyle, «kusuruma kalma. Ben ölmeden de obamı aşiretimi buradan koğma. Ben öldükten sonra da... Dünyada hiç bir şeyin gereği olmaz da bir insana, dünyada her şey eskir de, her şeyin gereği geçer de, bir şeyin gereği geçemez. O da insanın.
Sayfa 234Kitabı okudu
İnsanın en büyük saçmalığı düşünebilmesidir. Onu saçmalattıran bilincidir.
Sayfa 370Kitabı okudu
Demirin tuncuna, insanın piçine kaldık. Şu dünyanın yaşaması müşkül hal ilen. Bin iyiyi bir kötüye kul eden…
Evrenin en korkak yaratığı insandır. Onun içindeki korkuyu sök al, o zaman onda elle tutulacak çok az şey kalır.
Ölümü bilmeyenler yaşıyor da sayılmazlar. Ya ölüm olmasaydı, ya ölüm korkusu olmasaydı? Usandırıcı bir şey… Ölüm olduğu için biraz daha çok yaşamak istiyoruz.
İnsanın acısını hafifleten şey, insanın hiç bir zaman kendi ölümüne inanmamasıdır, derler. Yalan yalan… Herkes ölümüne inanır. En aptallar bile. Ölümüne inanmayan bu kadar sevmez dünyayı. Bu kadar bağlanmaz ona.
İnsanı yürek değil, düşünce yürekli yapar. Koşullar yürekli yapar.