Victor Hugo'nun sürgün gittiği ve sürgün kararı iptal edildikten sonra ayrılmayıp 15 yılını geçirdiği Guernsey Adası'na ve orada yaşayan deniz işçilerine ithaf ettiği, 1866 yılında ilk defa okuruyla buluşan Deniz İşçileri kitabını okudum.
.
Kendine hayran bırakan ayrıntılı betimlemeler, yer yer Hugo'nun evrene bakıp , var oluşu, doğa karşısındaki insanın durumunu sorgulaması, bir amaç uğruna verilen mücadeleyi , denizcilik ile ilgisi olmayan bir okur olarak hayranlıkla okudum.
.
Notre Dame'in Kamburu ile "din", Sefiller ile "toplum" konularını işlediği üçlemesinin üçüncü kitabı olan Deniz İşçileri doğa, doğa karşısında insan konularını detaylı bir şekilde ele almış.
.
Önde takip ettigimiz kurguda, sevdiği kadına ulaşabilmek adına karaya oturmuş bir gemiyi tek başına kurtarmak zorunda kalan Guernseyli bir deniz işçisinin mücadelesini takip ederken , arka planda sorgulamalar çok güçlüydü. Üçlemenin ilk iki kitabına göre daha ağır okunan, daha yavaş ilerleyen , biraz daha farklı bir kitaptı. Hugo'nun zihninin içine belki de en çok temas ettiğim bir kitap oldu. .
Acele etmeden, sorgulayarak, düşünerek okunması gereken ve tek bir defa okuyup bir kenara bırakılmayacak bir kitap. Victor Hugo'nun her kitabı gibi bu kitabı da iz bıraktı ve tekrar tekrar okunması gereken kitaplar listemde yerini aldı. Mutlaka okunmalı. Sonsuz sevgiler .
