Dîwana Jan
Jan DostDîwana Jan Sözleri ve Alıntıları
Dîwana Jan sözleri ve alıntılarını, Dîwana Jan kitap alıntılarını, Dîwana Jan en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Ne xwelî bû
Te di dilê min yê weke
Tenûreke sar de dît
Ew tu bûyî .
Nezanî
Nizanim çima
berfa xwe li giyanê min girtibû
zû helîya?!
Nizanim çima
Dojeha di dilê min de vêketibû
Ne tefîya ?!
(berf bi xwe, sonda zivistanê ya bi derewan ji erdê re bû, erdê evîna berfê bawer kir û bi germî ew hembêz kir, agir jî berê berf bû, erdê ji ezman re pê sond dixwar !! ).
Teşî
Te
Ji tayên giyanê min
Tevnek bi teşîya sozên xwe girêda
Dawî
Ne min xalî dît
Ne guloka giyanê min weke xwe ma.
sond mexwe êdî nema bawer dikim
ji te wan sondên li dû hev tu dixwî
te dilê min wek peyalê perçe kir
lew dizanî hew meyê jê vedixwî
**
sozê te wek hewrê havînê zuha
tev li ber bê çûn û baran min nedî
min nizanîbû bi wan lêvên şekir
tu li ber vî dilî xefkan vedidî
**
here dil bêhêvî maye dilberê
sond nema fêde dikin hey derewîn
dê bi car de te ji bîrkim û bibêm:
weke xewnek xweş bi min çû ew evîn
Jiyana tirs û bindestî, mirin jê xweştir e sedcar
Jiyana serbilindî tim xebat û şoreş û xwîn e.
Kalkê min ji Amûdê tê Kobaniyê
Bavê min melayê mizgefta Seydan bû. Ew mizgefta ku kalkê min şêx Salih (navê wî li min kirin, û ez bûme yekem Salihê di mal- batê de) avakiribû. Şêx Salih wek xelîfeyekî şêx Ehmedê Xiznewî ji Amûdê berê xwe dabû Kobaniyê (me her digotê Erebpînar) û li wir dest bi irşada xelkê û belavkirina terîqeta Neqşebendî kiribû û bi hezaran mirîd li dora tekiyeya xwe civandibûn.
Kela Dimdimê: pasporta ku ez derbasê wêjestanê kirim.
Ez nêzîkî du salan bi wê destanê ve mam, nêzîkî 1800 beyt derke- tin. Min ew di payiza 1987an de gihande dawî. Kî bawer dike ku min ew di tirsê de û di tunebûna kaxetan de nivîsiye! Min li bin deqtî- loya Intercontinental a ku min li ser dinivîsî, betaniyek stûr danîbû da ku dengê wê dernekeve û Muxaberat (hêzên ewlekariya Suriyê) bi min nehisin. Ne tenê weha, min dixwest çivîkên hewşa me jî bi min nehisin. Min dixwest di bêdengiyê de binivîsim û ku çivîk dihatin ser darên mala me min ew difirandin ku karibim bi aramî beytên Kela Dimdimê binivîsînim. Min bi wê deqtîloya entîke kêf kiribû lê muxaberatên Sûriyê di hemleyekê de hatin û deqtîlo jî di nav tiştên ku dest danîne ser, bi xwe re birin û venegerandin.
Jiyana Kurdekî bê dewlet ya klasîk.
wê bersiv mîna hercar dabû min: ma benqa Sûrî bi min re ye? Min ji bêgavi deftera birayê xwe yê mezin, ku a sala par bû, bi xwe re biribû. Ew qetiyayî bû û pelên wê diweşiyan û têra xwe nivîsên berê li ser hebûn. Dema mamoste deftera min xwest da ku li karê min î malê (wezîfe) binere, hêrs bû û ew defter bi kerb di rûyê min wer kir. We demê xweziyeke tehl di gewriya min de heriki û hêsir di çavên min de biriqin. Havinan ku dibû qiçeqiça rojê, dondirme- firoş kolan bi kolan digeriyan û bi dengên xwe yên dawudi bang dikirin: dondirme hoooooooooooo. Min bi xeftanê diya xwe digirt û mîna cewrikekî dikire kazekaz: yadê ka deh qurîşan ez dondirme bikirim. Hédi hêdi deng nêzik dibû: dondirmeeeeeeeee. Diya min dikire nirçenirç û bi şêx û weliyan sond dixwar ku qurîşek jî di berî- ka wê de tune. Dondirmeeeeeeee. Deng êdî dûr diket. Min jî hey bi dawa diya xwe girtî û pereyan dixwazim. Wê jî her digot: kuro ma tu fêm nakî, tune tune tuneeeeeee, ma ez pereyan ji te re ji bin erdê derxim! Deng dûr diket û êdî nema dihate bihîstin û diya min êdî digot: ha wa ye lawik jî çû. Dîsa xweziyeke tehl diherikî gewriya min. lê ku min carekê kevçiyek dondirme bi dest bixista êdî tu sînor ji kêfa min re nediman, min nedixwest ew guloka berfeşîrê biqede, lê miratê diheliya, diherikî bi ser tiliyên min de û min ew bi lezze- tek nebihîstî hindik hindik dialast