Zulüm bir alışkanlıktır. İnsanda bu alışkanlığın kökleşmesi, sonunda hastalığa dönüşmesi mümkündür. Sarsılmaz inancıma göre,en iyi insan bile alışkanlıkla, sanki bir hayvanmış gibi kabalaşıp o derece aptallaşabilir.
Ebedi Koca nedir, acaba ne demek istedi diye düşünerek başladım kitaba. Olay örgüsünü takip edeyim derken durum örgüsünden uzaklaştım. Ters durum da gerçekleşti bende. Kitabın bir yerlerinde kendimi unuttum sanırım. Bu durum, "içimizdeki şu küçücük mezarın" olduğu yerdi. Dostoyevski'nin insan gözlem gücüne ve tanımlama gücüne yine hayran oldum. Son sayfalarda Dostoyevski'den notlar kısmına çıkarımına hayran kaldım. Sevgi açlığı, Dostoyevski'nin köpeği üzerindeki alışkanlık deneyi biz insanları tanımlamada son derece doğru bir tespittir. Şimdiden iyi okumalar...
UZUN SİBİRYA GECELERİNDE DOSTOYEVSKİ'DEN HAYAT DERSLERİ
Dostoyevski "Zulüm bir alışkanlıktır;insanda bu alışkanlığın kökleşmesi,sonunda hastalığa dönüşmesi mümkündür.Sarsılmaz inancıma göre,en iyi insan bile alışkanlıkla,sanki bir hayvanmış gibi kabalaşıp o derece aptallaşabilir.Kanla,kudretle mest olur;hoyratlığı,ahlaksızlığı,içindeki
EDEBİ KOCA..
İki erkek ;birisi çapkınlığı ile diğeri parası ile kadınların peşinde koşan ve sürekli bir yerlerde karşı karşıya gelen iki erkek..Biraz aşk,biraz nefret,yasak aşkın yol açtığı sorunlar ve tüm bu yaşananlara rağmen iki erkeğin kişiliğindeki uç noktaları gözler önüne seren bir eser..Dostoyevski Ebedi Koca ile okuyucuyu insanlar arası yaşanan ilişkileri sorgulamalarla karşı karşıya bırakıyor..
Dünya edebiyatının büyük yazarı Dostoyevski'nin Ebedi Koca romanı iki erkeğin hayatlarının bir kadın karakter vasıtasıyla kesişmesini ve beraberinde gerçekleşen olaylar zincirini ele almaktadır.
Dostoyevski yazdığı bu romanda baş karakterlerin; Velchaninov ve Pavel Pavlovitch'in aşk, nefret, suçluluk üçgenindeki insanlık hallerini gözler önüne seriyor. Böyle basit bir konuyu sıradan bir yazar ele alsaydı vasat bir eser ortaya çıkabilirdi fakat üstadın oluşturduğu tiplemeler ve düşünce tahlilleri dikkate alındığında bence takdire şayan bir yapıt oluşmuş.
Eseri başyapıt yapan olaydan ziyade insan bilincinde oluşan çelişkilerin dışavurumunu okura kendi yorumunu kattırarak sezdirmesidir. Okurken bu iyi insan, bu kötü insan diyerekten belli bir kalıba girmiyorsunuz. Yazarı işte bu yüzden de seviyorum, bana balık vermesin balık tutmayı öğretsin değil mi..
"Ebedi Koca nedir?" sorusuna cevabı okuyarak elde etmelisiniz ki burada açıklayarak kitaba olan merakınızı kaçırmak istemem.
Romanın sonunda yazarın Sibirya sürgününde yazdığı bu eserle kendi içindeki Sibirya'ya indiğine değiniyor.
Not: Nietzsche ''Bir şeyler öğrendiğim tek psikolog Dostoyevski'dir''der.
Dostoyevski, Ebedi Koca'nın sayfalarında, insan ilişkilerinin karmaşıklığını ve geçmişin günümüz üzerindeki inatçı etkisini irdeleyen bir hikâye anlatıyor. Bu esrarengiz anlatının merkezinde, Velchaninov ve Trusotsky adlı iki adam arasında, ortak bir tarih ve dile getirilmeyen bir rekabetle birbirine bağlanan tuhaf bir bağ yatıyor.
Kendisine
Dosto'nun gereksiz uzun kitabı Budala'nın, Suç ve Ceza'nın yarattığı etkinin yanından bile geçmemesinin ardından, onurum söz konusu, dikkatleri tekrar üstüme çekmek istiyorum, diyerek kaleme aldığı romanı. Tabii hâlâ yurt dışında olması, Budala romanından gelen paranın suyunu çekmesi ve karısının ikinci kez hamile olması vb. nedenlerden dolayı,
