Ebedi Koca nedir, acaba ne demek istedi diye düşünerek başladım kitaba. Olay örgüsünü takip edeyim derken durum örgüsünden uzaklaştım. Ters durum da gerçekleşti bende. Kitabın bir yerlerinde kendimi unuttum sanırım. Bu durum, "içimizdeki şu küçücük mezarın" olduğu yerdi. Dostoyevski'nin insan gözlem gücüne ve tanımlama gücüne yine hayran oldum. Son sayfalarda Dostoyevski'den notlar kısmına çıkarımına hayran kaldım. Sevgi açlığı, Dostoyevski'nin köpeği üzerindeki alışkanlık deneyi biz insanları tanımlamada son derece doğru bir tespittir. Şimdiden iyi okumalar...
UZUN SİBİRYA GECELERİNDE DOSTOYEVSKİ'DEN HAYAT DERSLERİ
Dostoyevski "Zulüm bir alışkanlıktır;insanda bu alışkanlığın kökleşmesi,sonunda hastalığa dönüşmesi mümkündür.Sarsılmaz inancıma göre,en iyi insan bile alışkanlıkla,sanki bir hayvanmış gibi kabalaşıp o derece aptallaşabilir.Kanla,kudretle mest olur;hoyratlığı,ahlaksızlığı,içindeki
Uzun uzun anlatmaya gerek yok, gerçekten çok sıkıldım okurken, dostoyevskinin en sıkıcı kitabı diyebilirim. Dostoyevski bu kitapta neyi işlediğine dair de bir izlenim edinmiş değilim
Başlarda merak uyandıran ortalarda insanların yani erkeklerin bir çeşidini anlatan sonrada saçma bir şekilde biten bir kitap oldu benim için başladığıma pişman oldum ama yarım bırakmakta istemedim şahsi fikrim saçma biti aklımda yer edinecek bir sarsıntı beğenme bırakmadı.
Gayet akıcı bir kitaptı fakat basımda çok kötü yazım hataları vardı. Yazar, ebedi kocanın ne olduğunu ve bir erkeğin nasıl ebedi koca olacağını Pavel Pavlovitch karakteri üzerinden anlatmıştı.
