Ebeveynin Ölümü Gönderileri
Ebeveynin Ölümü kitaplarını, Ebeveynin Ölümü sözleri ve alıntılarını, Ebeveynin Ölümü yazarlarını, Ebeveynin Ölümü yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
''Nasıl olduğundan çok, nasıl olmuş olabileceğini özlüyorum.''
Sayfa 84Kitabı okuyor
Birçok insan kendi faniliğini düşünmekten kaçınmak için yaşamı boyunca çaba harcar. Ebeveynin ölümü bu savunmayı deler ve fani olduğumuz gerçeğiyle yüzleşmemize neden olur. Ebeveynin ölümü diğer ölümlerden daha ciddi bir yüzleşmeye neden olur, çünkü çocuklar ebeveynleriyle o derece özdeşleşmiştir ki ebeveynin ölümüne şahit olmak, kişinin kendinden bir parçanın ölümüne şahit olması anlamına gelir.
Sayfa 33Kitabı okuyor
Stres, çevrenin talepleri ve kişinin bu taleplerle baş etme becerisi arasındaki uyumsuzluk sonucu ortaya çıkar; uyumsuzluk ne kadar büyükse stres de o oranda büyüktür.
Sayfa 32Kitabı okuyor
İnsanların güzel şeyler yapmasını izleyerek yaşayabilir ya da bunları kendin yapabilirsin, diye düşünürdü. Bana ''Hey, hayat devam ediyor tatlım,'' dediğini hatırlıyorum. Evde oturabilir, miskinlik edebilir ya da bir şeyler yapabilirsin.
Sayfa 14Kitabı okuyor
Öbür dünyaya inanmak bir çok insanı rahatlatır ve kaybedilen kişinin kaybının kalıcı olmadığına inanmaya dair bir inanış geliştirmeye izin verir.
Kitabın önsözünden alıntı
Bu kitabı yazarken hep Eliza ve Aaron"u düşündüm. En büyük umudum onlara ben gittikten sonra kendilerine ebeveynlik edebilmeleri için gereken Sevgi güç ve güveni verebiliyor olmak. Elbette hiçbir zaman gerçek anlamda gitmiş olmayacağını bir yanımın çocuklarında yaşamaya devam edeceğini ve bana her ihtiyaçları olduğunda yanlarında olacağımızı saymazsak.
Kayıp yaşayan yetişkinlere yaşamlarının farklı noktalarından kendilerini ebeveynlerine ne kadar yakın hissettiklerini sordum: çocukluklarında, ergenlik ve gençliklerinde, yetişkinlik dönemlerinin başlarında ve ilerleyen zamanlarda ve hatta ebeveynlerinin ölümünden sonra. Ergenlik ve gençlik yıllarında görülen düşüş sonrasında yetişkin çocuklar yaşça büyüdükçe ebeveynleri ile gitgide yakınlaşır. Belki de em dikkat çekici nokta yetişkinlerin kendilerine ebeveynlerine en yakın hissettikleri zamanı tüm yaşamları dahil eebeveynleriminin ölümünden sonra olduğunu ifade edilmesidir.
Birçok yetişkin ebeveynleri ile konuşmayı sürdürür ya da zor bir karar aşamasında veya stres altında olduklarında ebeveynlerinin bu durumda onlara ne yapmaları gerektiğini söyleyeceğini düşünür.
Birçok yetişkin öldükten sonra bile ebeveynleriyle ilişki içinde olmayı sürdürür. Ölümden sonraki ilişkiler çoğunlukla görsel bir formda değil daha derin bir şekilde ortaya çıkar.
Ebeveyn kaybı birçok insanın esaslı bir değişim geçirmesine neden olur. Bu değişim yetişkinin ve onunla anlamlı bir ilişki içinde olan kişilerin gözünden olumlu olumsuz ya da nötr olabilir. Ne var ki ölüm sonrasında duygusal açıdan perişan olanlar bile: kaybın kendisinden değilse de kayıpla baş etme sürecinden kaynaklanan bazı olumlu sonuçlar ortaya çıktığını görebilir.
Benzer olarak acı uzmanı Therese Rando ölmüş bir sevilen kişiyle özdeşleşmenin ölümün örtbas edilmesi noktasında aşırıya kaçmadıkça kayıp yaşamanın normal bir parçası olduğunu öne sürüyor:
Ölmüş kişiyle özdeşleşmek öncelikle kayıp acısını engellemek adına sevilen kişinin zihindeki imgesini sürekli kılmanın bir yolu olarak ortaya çıkar. Özdeşleşmek sevilen kişiyi geçici olarak muhafaza ederek yas tutan kişinin içe dönme ve duygusal bağlarda değişiklikler yapma sürecini bunalıma girmeden geçirmesine izin verir. Sonrasında kişiliğe katkıda bulunarak kaybedilen nesnenin korunmasına yardımcı olur. Ve böylece de kişiliğin zenginleşmesine katkı sunar.
Ebeveyn ile ilişkiler ve ebeveynin kaybı başka kayıplarla karşılaştırıldığında iki temel açıdan benzersizdir: Birincisi ebeveynler çocuğun yaşam öyküsünü şekillendirilmesinde ve dünyayı algılamalarının ve başkalarıyla geliştirdikleri ilişkilerin temellerini oluşmasında oldukça güçlü bir rol oynar. İkincisi yetişkinler ebeveynleri ölene dek çocuk olarak kalırlar ve bu noktadan itibaren kendilerini tam ehliyetli kişiler olarak tekrar tanımlamaları gerekir.
“Oysa eskiden belki de yenilemeyecek kadar güçlü olduğumu ve bunun daha uzunca bir süre başıma gelmeyeceğini düşünürdüm. Kontrol edebileceğimi. Bazen edemezsiniz. Birden oluverir.”
Sayfa 171 - İletişim YayınlarıKitabı okudu