Genç bir toprak sahibinin mutluluğunu iyilik ve sevgiye bağlayarak çıktığı bu yolculukta, köylülerini dolaştığı bir günü anlatıyor eserin ilk bölümü.
Onların sorunlarını giderecek, yoksulluktan kurtaracak, refah sağlayacak, edindiği bilgileride onlara aktaracak. Onların minnettarlığı ve mutluluğuyla kendi mutluluğunuda sağlamış olacak elbette.
Böyle saf ve temiz çıkılan bu yolculukta genç arkadaşımız insanın arzuları, tembelliği, fakirliğiyle karşılaşıyor. Bunları iyileştirmek kolay olacak mı?
"Teyzem, kendini mutlu etmenin başkalarını mutlu etmekten daha kolay olduğunu yazarken doğru söylüyordu."
Bu sonuca varış öyle kolay olmuyor küçük bey için.
Çabasına, saf hayallerine sağlık. En azından temizdi, denemesi güzeldi. Başarı getirmez her çıkılan yol. Ama öyle oldu diye ziyan mıdır, boş mudur?
Tolstoy burda kendini hikaye etmiş bir nevi. O da mutluluğunu mal varlığını köylülerine dağıtarak kazanma yolunu seçmiş. Mutluluğu, huzuru bulma çabasıda çeşit çeşit..
Kitabın ikinci kısmında da Efendi ile Uşağı hikayesinde tam tersi bir konu var;
Mutluluğu çok parada bulan bir efendi.
Uşağıyla beraber şiddetli karda yüklü kazanç sağlayacak bir anlaşma için yollara düşüyor. Anlaşmayı kaçırmamak için uyarıları dikkate almayarak şiddetli soğuk ve kar fırtınasında mahsur kalıyorlar.
Devamını okuyunuz. Detay vermek istemiyorum. İlkine göre daha az etkilese bile etkileyici bir hikaye yinede.
