Nereye giderse gitsin, sonunda kendine dönüyor insan.." ibaresi ile başlayıp ama bitene kadar, bırak dönmeyi bir türlü varamadığım kitap :)
Güncel bir yazarımıza şans vermek istedim. Ama kitap beni kendine çekemedi. Emeğe saygı için bitirmeye gayret ettim..
Kitap 9. bölüme kadar çok yavaş, sıradan, olaysız konu bütünlüğü olmayan şekilde ilerledi..İlgi çekecek bir konu akışı yok.
Hiç bir duyguyu tam hissedemedim, ne sevinci ne acıyı ne de hayal kırıklığını.. Hepsi çok yüzeysel yazılmış, işlemedi içime..
Ve dikkatimi çeken birşey var ki, karakterlerin sevdikleri kadınlara - annem- diye hitap etmesi, benzetmesi..
Belki yazar burada şefkatı göstermek için yaptı ama bence
ŞEFKAT VE SEVGİ DENGEDE OLMALI..
Hiç iyi tarafı yok mu? Elbette var alıntı yaptığım cümleler :))
Benim alıntıladıklarıma bakıp sakın aldanmayın 285 sayfanın böyle olduğuna..
Ama yine de yazarın başka kitaplarına şans veremeyeceğim anlamına gelmez. Onu da üzmek istemem.. :D
