Zor, çok zor , gözler, kulaklar, ciğerler, dünyanın taşından toprağından kolayca kopup ayrılmıyor; insan diyor ki: Doydum, rahatım, artık hiçbir şey istemiyorum; görevimi tamamladım ve gidiyorum; ama yürekli taşlarla otlara tutunuyor, direniyor, yalvarıyor: Biraz daha kal!