TDK'ye göre Elemge "Çile durumundaki ipliği yumak yapmak veya masuraya sarmak için kullanılan ve bir eksen üzerinde dönen araç" demekmiş. Yani bu dünya elemge, bizde çile halindeki ipleriz. Arka mahalledeki illegal insanlarla bezeli roman. Ama istisnasız hepsi kurtulma isteği içinde olan insanlar. Bekir şöyle demişti; "Ekmek mushaf çarpsın ki hiç istemiyordum bunları yapmayı. Eğer dokunmayıp kendi halime bıraksalardı bakkal olabilirdim bizim mahalleye. Akşam evime dönüp sakin sakin yatan karıma hallenebilirdim. Pazar sabahları dükkandan getirdiğim yarım kangal sucuğu yiyebilirdim. Çok yorulursam bunların hepsine günah deyip Allah'ıma sığınabilir, beş vakit namaz kılıp camide ölebilirdim. Olmadı. İzin vermediler." Birbirlerine bir şekilde temas etmiş 6 insanı 6 bölümde anlatan güzel bir kitaptı. Çok amatör yazılmış bir şey bekliyordum ama düşündüğümden çok daha ustaca kaleme alınmış. Halk kütüphanesinden alıp okumuştum ama kütüphanemde de olmasını istediğim kitaplardan biri. Umarım yazmaya devam eder
Sağlam karakterleri olan ve her bir karakterin hayatın sillesini yemiş olan tipler.Okurken insanı yormuyor,akıp giden kitaplardan..Özellikle karakterlerin hayatına tek tek işlebmesi monolog vari bir hava sunuyor.Daha doğrusu sahneye uyarlansa hiç dikkat çekmez..
Adıyla dikkatimi çeken kitap,okumaya alışık olmadığım bir türde bile heyecanlandırdı beni.Bazen pamuk ipliğine bazen bir o kadar belirgin ve kaçınılmaz iplerle bağlı hayatları aktarıyor yazar.Seçilen dil ve karakter öyküleri de bir o kadar yakalıyor okuru.