Ve bir genç, şöyle dedi: "Bize arkadaşlıktan bahset." Ve o cevap verdi:
"Arkadaşınız, cevap bulan gereksinimlerinizdir. O, sevgiyle ektiğiniz ve şükranla biçtiğiniz tarlanızdır."
1-) “Ruhumun çok fazla parçasını saçtım bu sokaklara ve çokça kalabalıktır özlemimin şu tepelerde çırılçıplak gezinen çocukları; vazgeçemem sorumluluk hissetmeden ve içim sızlamadan. Bugün çıkarıp attığım sırtımdan, bir giysi değil, kendi ellerimle parçaladığım ten. Ardımda bıraktığım, bir düşünce değil, açlık ve susuzluğun tatlandırdığı bir yürek
Ve nedir, sessizlikte bulup da,
Dağıttığım sessiz sırdaşlarıma ?
Bu benim hasat günümse eğer,
Hangi tarlalara ektim tohumumu ben ?
Ve hangi hatırlanmaz mevsimde?
Ve içiniz sizi duaya çağırdığında,
ağlamaktan başka bir şey yapamıyorsanız,
sizi mahmuzlamaya devam etmeli içiniz,
ağlaya ağlaya, sonunda gülmeye varıncaya kadar