Espriler ve Bilinçdışı ile İlişkileri Gönderileri
Espriler ve Bilinçdışı ile İlişkileri kitaplarını, Espriler ve Bilinçdışı ile İlişkileri sözleri ve alıntılarını, Espriler ve Bilinçdışı ile İlişkileri yazarlarını, Espriler ve Bilinçdışı ile İlişkileri yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Kör adam, topala "Nasıl gidiyorsun?" diye sordu; topal da köre "Gördüğün gibi"i diye yanıt verdi.
Espriler - Otobiyografi
_Nükte’yi anlamak oldukça güç.
_Nükte, benzemezin içindeki gizli benzerleri açığa çıkarma yeteneğidir.
_Nükte, zeka ürünü olarak haz üretmeye yarayan bir etkinliktir. Esprilerin malzemesi, yasaklanmış arzulardır.
_Bazı Nükte formülleri: Şaşırtma, aydınlatma, karşıtlıklar, anlamsızlıktaki anlam.
_Kraeplin: Karşıt iki kavramın birleşimi ve
Esprilerdeki haz bize ketvurmaya yönelik harcamanın tasarrufundan, gülünçdeki haz düşünmeye (yüke) yönelik harcamanm tasarrufundan ve mizahdaki haz da duygulara yönelik harcamanm tasarrufundan doğuyor gibi geliyor.
İdama giderken soğuk almak istemeyen serseri örneğinde yürekten güleriz. Suçluyu umutsuzluğa düşürmesi gereken koşullar içimizde şiddetli acıma doğurabilirdi: ama bu acımaya ketvurulur çünkü o koşullarla en yakından ilgili olan kişinin duruma aldırmadığını anlamışızdır. Bu anlayışın sonucunda kendimizi hazırlamış olduğumuz acımaya yönelik harcama kullanılamaz hale gelir ve onu gülerek dışarıya atarız.
gülünç duygusunu şöyle çevirmemiz olası gibi: "Bir erişkine uygun düşmeyen şeyler gülünçtür." Yine de gülünç sorununa tüm yaklaşımım açısından bu son varsayımı daha önceki yaklaşımlarım kadar ciddi biçimde savunmaya cesaret edemiyorum. Bir çocuk olmaya alçaltılmanın, gülünç alçaltmanın yalnızca özel bir durumu mu olduğuna, yoksa gülünç her şeyin temelinde bir çocuk olmaya alçaltılma mı bulunduğuna karar veremiyorum.
Çocukların, bizim "gülünç" bulacağımız ama gülmek için güdülenmeyeceğimiz, oysa bir çocuğun güdülerinin açık olduğu ve gösterilebileceği değişik ortamlarda güldüklerini söylemek doğru olabilir. Örneğin eğer birisi caddede kayıp düşerse. biz, izlenim gülünç olduğu için -neden öyle olduğunu bilmeyiz- güleriz. Bir çocuk, aynı durumda, bir üstünlük duygusuyla ya da Sclıadenfreude'den dolaylı güler: "Sen düştün, ben düşmedim." Çocuklardaki belirli haz güdüleri biz erişkinlerde yitmiş gibidir ama bunun yerine, aynı koşullarda yitenin bir yerine-geçeni olarak bizde "gülünç" duygusu bulunur.
"Gülünç düşünceler arasındaki bir zıtlığa dayanır". "Evet ama zıtlık, gülünçten başka bir etkiye sahip olmadığı sürece''.
"Gülünç duygusu, bir beklentide düşkırıklığına uğramaktan doğar''. "Evet ama düşkırıklığı aslında huzursuz edici olmadığı sürece."
Her şeyden önce gülünç, başka insanları eğlendirmek için kişinin kendisine ilişkin olarak üretilebilir — örneğin, kendini sakar ya da aptal kılarak.
İnsanoğlu yaşantısında ortaya çıktığı zaman gülünçle eğlenmekle yetinmemiş, onu istençli olarak ortaya çıkarmaya da çabalamıştır...
Yine biliyoruz ki bir esprinin anlamsız cephesi, işitenin ruhsal harcamasını arttırmaya ve böylece gülmeyle deşarj edilmek üzere serbest bırakılan kontenjanı ortaya çıkarmaya özellikle çok uygundur.
Başladığımız bir düşünce çizgisini korumaktansa ondan uzaklaşmanın farklı şeyleri zıtlaştırmaktansa birbirine karıştırmanın daha kolay ve alışılmış olduğunda hiç kuşku yoktur...
Tanrının, günahlarını bağışlayacağı yolunda umut verirken şu yanıtı aldığı söylenir: "Bien sur qu'il me pardonnera:c'est son metier".
("Tabii ki beni bağışlayacak:bu onun işi".)
Esprilerin doğasına kuramsal bir ışık tutma açısından masum espriler kasıtlı olanlardan; önemsiz espriler de derin olanlardan çok daha değerlidir.