Fahrenheit 451
Ray BradburyFahrenheit 451 Gönderileri
Fahrenheit 451 kitaplarını, Fahrenheit 451 sözleri ve alıntılarını, Fahrenheit 451 yazarlarını, Fahrenheit 451 yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
" Sen,altı üstü bir insansın…’’
"Kendimize kabul ettirmemiz gereken en önemli şey, önemli olmadığımızdı."
“Her şeyin bir mevsimi vardır. Evet. Yıkmanın zamanı ve inşaa etmenin zamanı vardır. Evet. Susmanın zamanı ve konuşmanın zamanı vardır.”
Sayfa 193Kitabı okudu
Gözlerini mucizelerle doldur, hayatı on saniye sonra ölecekmiş gibi yaşa.
Sayfa 185Kitabı okudu
Herkes ölünce ardında bir şeyler bırakmalı, derdi dedem. Bir çocuk, bir kitap, bir tablo, inşa edilmiş bir ev veya duvar, yapılmış bir çift ayakkabı. Veya ekilmiş bir bahçe. Elinin bir şekilde dokunduğu bir şey, öldüğünde ruhunun gideceği bir yer olsun diye; böylece insanlar ektiğin o ağaca veya çiçeğe baktığında, sen orada olursun. Ne olduğu önemli değil, dokununca onu değiştirdiğin ve ellerini çektiğinde sana benzeyeceği bir şeye dönüştürdüğün sürece, derdi. sadece çim biçen adamla bahçıvan arasındaki fark dokunuştadır, derdi. Çimleri biçen adam orada hiç olmamış gibidir; bahçıvansa bir ömür boyu orada olacak.
Sayfa 184Kitabı okudu
Ben çocukken dedem ölmüştü; kendisi heykeltraştı. Ayrıca dünyaya verecek bol bol sevgisi olan, çok iyi bir adamdı ve bizim için oyuncaklar yapardı ve hayatında milyonlarca şey yaptı; elleriyle bir şeyler yapardı hep. O öldüğünde, aslında onun için değil de yaptığı onca şey için ağladığımı fark ettim birden. Ağladım, çünkü onları bir daha asla yapamayacaktı; bir daha asla odun parçasını yontmayacak, arka bahçede kumru ve güvercin yetiştirmemize yardım etmeyecek, kendi tarzıyla keman çalmayacak ve bize fıkra anlatmayacaktı. O öldüğü için kim bilir ne muhteşem oynamalar asla yapılmadı, diye düşündüm sık sık. Dünyada kim bilir kaç fıkra eksik ve dedemin elleri kim bilir kaç posta güvercine dokunmadı. Onun öldüğü gece, on milyon iyi eylemden mahrum bırakıldı.
Sayfa 183Kitabı okudu
Ama insanın muhteşem tarafı budur; sil baştan yapmaktan vazgeçecek kadar umutsuzluğa veya tiksintiye kapılmaz asla…
Sayfa 181Kitabı okudu
Kendimize kabul ettirmemiz gereken en önemli şey önemli olmadığımızdı, ukalalık taslamamamız gerektiğiydi; kendimizi dünyadaki başka hiç kimseden üstün görmemeliydik.
Sayfa 180Kitabı okudu
Bir insan kaç kez dibe vurup da yaşamayı sürdürebilir?
Sayfa 157Kitabı okudu
Ne de olsa bugünlerde herkes “Bana bir şey olmaz,” diye düşünüyor, bunu biliyor, buna kesinlikle emin. Başkaları ölür ama ben yaşamayı sürdürürüm. Eylemlerimin sonuçları ve sorumluluklarım yok.’ Oysa var.
Eylemlerinin sonuçları insanı yakaladığında artık çok geçtir, değil mi?
Sayfa 140Kitabı okudu
İnsanlar neden insanlara acı vermek istiyor? Dünyada yeterince acı yokmuş gibi.
Sayfa 124Kitabı okudu
“Kendini kurtar, boğulursan da en azından kıyıya doğru gittiğini bilerek ölürsün.”
Sayfa 108Kitabı okudu
Çoğumuz ortalıkta koşturup herkesle konuşamayız, dünyanın bütün şehirlerini tanıyamayız; zamanımız, paramız veya o kadar çok arkadaşımız yoktur. Senin aradığın şeyler dünyada, ama sıradan insan onların yüzde doksan dokuzunu ancak bir kitapta görebilir.
Sayfa 108Kitabı okudu
Rahatına düşkün insanlar balmumundan aya benzeyen, gözeneksiz, tüysüz, ifadesiz yüzler ister yalnızca…
Sayfa 105Kitabı okudu
"Herkes ölünce ardında bir şeyler bırakmalı, derdi dedem. Bir çocuk, bir kitap, bir tablo, inşa edilmiş bir ev veya duvar, yapılmış bir çift ayakkabı. Veya ekilmiş bir bahçe. Elinin bir şekilde dokunduğu bir şey, öldüğünde ruhunun gideceği bir yer olsun diye; böylece insanlar ektiğin o ağaca veya çiçeğe baktığında, sen orada olursun. Ne olduğu önemli değil, dokununca onu değiştirdiğin ve ellerini çektiğinde sana benzeyeceği bir şeye dönüştürdüğün sürece, derdi. Sadece çim biçen adamla bahçıvan arasındaki fark dokunuştadır, derdi. Çimleri biçen adam orada hiç olmamış gibidir; bahçıvansa bir ömür boyu orada olacak."
Fahrenheit 451