''Mustafa Kemal'in askerlerinin ne ayağında ayakkabı, ne de midelerinde yeterince ekmek varmış.''
Kemal biraz durdu:''Peki, bu adamlar neyle savaşıyorlar?'' diye sordu.
Metin gururla başını kaldırarak:''Yüreklerindeki vatan aşkı ve başlarındaki komutana duydukları güvenle'' dedi.
Ne tuhaftı insanoğlu? En olmadık zamanlarda gülebiliyor, ağlayabiliyor, hiç beklenmedik hareketlerde bulunabiliyordu. O yüzden mi, Allah bütün acıları insanoğluna yazmıştı? Dayanma ve unutma özelliğinden mi?
"İyi de bunlar da bu inanç, bu cesaret ve bu kahramanlık varken kim nasıl onları yenebilir? Ki sen ordusu için böyle fedakarlık yapan başka milletlere ait kadınlar gördün mü ya da duydun mu böyle bir şey? Kraliçemiz şu anda ne yapıyordur acaba?"