Frankfurt Seyahatnamesi yayımlandığında Ataç “Seyahat harikulâdeler avı demektir diyen avcı Haşim, avı kendi yaratmıştır” der ve devam eder: “Bu küçücük kitap, insan zekâsının tabiata üstünlüğünü göstererek, sefaletleri, perişanlıkları da inkâr etmeden bizi bedbinlikten kurtarıyor. Haşim’in elinde iç sıkıntısı bile yaşamaya tat veren bir mucize oluyor”.
Bu mucizeyi okuyucu, onunla yapılan röportajlarda olduğu gibi mektuplarında da tatmaktadır. Bu yazılar, onu zevkleri, jestleri ve dostlarıyla birlikte göstermektedir. Bir kısmı ilk defa bu kitapta yayımlanan mektupları ise kültürümüze yeni katkılardır.
Dostu Yakup Kadri’ye yazdığı mektupta “Kırkını geçmiş bir adamın beyaz saçlarıyla, mektepten henüz çıkmış bir genç gibi hayatını tanzim edememiş bir vaziyette kalışından daha hazin bir şey tasavvur edemiyorum. Bütün nesiller, yanımdan kahkahalar ve şarkılarla geçip gidiyor ve ben dünyanın nimetlerine hâlâ bir dilenci gözleriyle kenardan bakıp durmaktayım” diyen Haşim’in öfkelerini, korkularını, mutlu anlarını da bu mektuplar yansıtmaktadır.
