Romanın geneline yayılmış o sevgisizlik içimi acıttı doğrusu. Saygı, nezaket, teslimiyet ve sabır, ne yazık ki sevgisizlik kadar belirleyici olamıyor karakterlerin yaşamında... Hüzünlü bir roman. Adolphina ve Klara'nın anneleriyle olan trajik ilişkileri çok sarsıcı aslında ve kardeşlerin bu konuya hiçbir dahlinin olmaması... Freud ise beni pek yanıltmadı nedense, ama kardeşlerini ölüme terketmesi anlaşılır gibi değil... Çok sade bir dil hakim romanda, süsleme ve betimlemelerden uzak. Ve hep bişeyler yarım kalıyor sanki. Bu da yazarın kaleminin özelliği olsa gerek. Bu denli etkileyici kılan da budur belki romanı, kimbilir... İyi ki okumuşum diyorum ve tavsiye ediyorum.
