Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.24
Geldik Sayılır
İbrahim TenekeciEn Yeni Geldik Sayılır Yorumları ve İncelemeleri
En Yeni Geldik Sayılır sözleri ve alıntılarını, en yeni Geldik Sayılır kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.Puan
8.410 üzerinden
Bu kitabı ikinci okuyuşum ve ilk kez öğrenciyken okumuştum. Köyde yaşamaya başladıktan sonra iyi ki tekrar okumuşum dedirtti. Hayata ve doğaya ve de tabiata bakış açımı renklendirdi. Babasının tabiata olan ilgi ve muhabbeti gerçekten yaşamaya değer. Tabiatla hemhal olmak ve onu hayran bir şekilde izlemek herkesin anlayacağı anlasa dahi yapabileceği türden değil.
Sevgi ve muhabbetle…
Siz de benim gibi ağaçlara o kadar çeşidine rağmen ağaç diyorsanız, manzaralar sadece bakıp geçmeli ya da son moda instagram icin fotoğraf çekip devam etmeli yerler ise bu kitabı okuduğunuzda epey utaniyorsunuz.
Kitabın sadece utanma değil, bu konuda beni epey heyecanlandirdigini da söylemeliyim. Her yiğidin harcı değil hem utandırıp hem heyecanlandirmak.
Mesela bilhassa Geyve yi çok merak ettim. Hiç duymamıştım oraları ya da Airfry kelimesine benzettigim Arifiye'yi.
Keşke bizim buralara da gelse de onun dilinden bir de buraları dinlesem dedim.
Kitabın ikinci bölümü daha da zevkli hale geldi.
Eski istanbul yani kagithane ve bagcilarda koyunların otladigi Istanbul'u çocukluğunda yaşamış biri, yazar.
Nasıl şaşırdım Nasıl garibime gitti.. Bilmiyormuşum meğerse.
Tesbih/huzur taneleri, pullar ve dolma kalemler ve unutmaya yüz tutmuş nice değeri sığdırmış bu kısacık kitaba ordan da gönlümüze. Ne büyük maharet.
Kaleminize pardon dolma kalemlerinize sağlık @ibrahimtenekeci
Hatim ve mukabele sonrası boşluğu dolduran naif bir eser oldun bana. Her ne kadar arka kapakta ,” insan yorgunluktan ibarettir. Gelir, yorulur ve gider.” dense de bana canlılık kattı. Kışın rehaveti ile herşey bana siyah-beyaz görünmeye başlamışken kitabı okudukça baktığım yerler renklenmeye, canlanmaya başladı.(nisanın katkısı da var tabi ki)
Benim gibi gezmeyi, görmeyi, incelemeyi seven bir insana yön veren bir eser oldu. Kısa kısa (bazen tekrarlar olsa da) anılardan- doğayla, dağla, kırla, mağarayla, çiçekle, kuşla, tren, pul, kalemle insanla ilgili- oluşan; hisse, kalbe dokunan bir kitap olmuş. Bana rahmetli Haluk Dursun’un İncir Çekirdeği kitabını anımsattı. O da müthiş bir eserdi benim için. Kimi erkekler ne kadar farklı demiştim şimdi de diyorum. Sanki çiçekle sadece kadınlar ilgilenirmiş gibi. Mustafa Kutlu’nun çiçek sevgisini okudukça şaşırdım.
Kitapta kimi yerde ince serzenişler de(üvendire kelimesini mi kullansam bilemedim) bulunmakta, insanın çevre duyarlılığı için. ( Adapazarı ovası beton sığını oldu. Altından su kaynadığını bildiğim yerlere binalar dikildi 99 depremi hiç yaşanmamış gibi dedim ben de okudukça)
Neyse “kanunlarla hiç birşeyi koruyamazsınız, insanın içinden olacak.” dediyse yazar bana da susmak düşüyor.
Ağaçlara, dağlara, çiçeklere selam olsun,
Görmesini, duymasını bilenlere de…
Kitap başlarda keyifli gibiydi. Gezi yazısını farklı şekilde yorumladığını düşünmüştüm. Hatta kitapta geçen bazı yerleri, çiçekleri araştırdım merak ettiğim için. Fakat sayfalar ilerledikçe yazarın çok fazla tekrara düştüğünü gördüm. Bazı yerlerde cumhuriyeti kötülüyor olması çok tatsız ve yersizdi. Ne alaka yani? Yer yer de siyaseti dahil etmişti yazısına. Edebiyata siyaseti dahil etmeyi cok doğru bulmuyorum ben açıkçası. Bu nedenle o kısımları da beğenmedim. Konuları tam anlamıyla bağlayamaması gibi bir durum da söz konusu. Keyifle başlayan kitap hüsranla bitti. Beğenmedim.
İbrahim Teneke’ci uzun süredir takip ettiğim bir edebiyatçı olsa da okuduğum ilk kitabı.
Kitap yazarın gezi ve dostluk denemelerinden oluşuyor. Her yazı da kendinizi farklı bir mekanda, farklı bir yolculuğun içinde buluyorsunuz. İçiniz coşuyor, kalbinizi bir heyecan kaplıyor.
Okudukça güzelliklerin yanında bazı gerçeklerle de karşılaşıyor insan. Kaybettiğimiz, kaybetmek üzere olduğumuz bazı değerlerin gün yüzüne çıkarılması karşısında insan hayıflanmadan edemiyor. Tabiata, doğaya, bahara, toprağa bu kadar yabancılaşmış olmak üzüntü veriyor.
Doğayı korumalı, temiz tutmalıyız diyoruz her zaman bunun nedenini şöyle açıklıyor bize, çünkü “Yeryüzü bizim için mescid kılınmıştır”. Mescid güzeldir, temizdir, korunması, kollanması gereken bir yerdir…
İbrahim Tenekeci' nin okuduğum kaçıncı kitabı bilmiyorum. O bir şair olsa da ben şiir kitaplarını henüz okumadım. Diğer kitapları gibi "Geldik Sayılır " kitabı da sevdiğim kitaplar arasına girdi diyebilirim.
Her gün önünden geçtiğimiz binbir çeşit ağaç, çiçek, başımızı gökyüzüne kaldırdığımızda kanat çırpan kuşlar için sadece tek bir türmüşcesine; ağaç, çiçek, kuş dememeyi, velhasıl durup bir bakmayı bakmaktan çok görmeyi salık vermesi ve bunu yaparken o güzel cümlelerle yüreğime dokunmasını sevdim.
Bir kaç bölümden oluşan kitabın öne çıkan yönü daha çok gezi ve tabiat. Yazar adeta çıktığı yolda, gezdiği yerlerde bizi de yanında götürüyor ve bunu yaparken hiç yormuyor , onunla üşüyor, onunla keyif alıyorsunuz.
Sade bir dille yazılmış denemeleri, en çok da bu tarz sevenlere tavsiye ediyorum.
Yolda olmak güzeldir. Akıp giden tarlalar, ağaçlar, insanlar, evler. "Her şey akar." Bu size faniliği, gelip geçiciliği hatırlatır.
Hayatın bir yolculuk olduğuna inanıyoruz. Gitmek için geldik.
Dünya, nasip yurdudur. Evvela insanlıktan nasibimizi almalıyız. Diğerleri kolay. Rızık zaten O'ndan.
İbrahim Tenekeci'yle tanışmam benim canım üniversitede oda arkadaşlarım sayesinde olmuştu. İyi ki okumuşum tanışmışım dediğim yazarlardan . Tabii şair olup şiirleri daha ön planda olmasına rağmen ben denemelerini daha çok seviyorum. Geldik Sayılır, en sevdiğim deneme türü olan gezi yazılarından oluşuyor. Dağdan, çiçekten, ağaçtan kuştan kısacası doğanın tüm güzellerinden bahseden denemler. Bir insan bir kitaptan daha ne ister. Deneme ve gezi yazılarını seviyorsanız bir şans verebilirsiniz.
Geldik Sayılır
İnsanın uzak olduğu kendi içi,kendi içine gidebilmek için bazı yollardan geçmesi gerekiyor. Yollar çoğu zaman engebeli ve yorucu olsa da insan önce kendine varmalı. “Geldik Sayılır” diyor İbrahim Tenekeci. Tam da böyle. Kitabı okumaya başladığınız zaman doğadan,gezintiden,koku almaktan,görmekten,dokunmaktan ne kadar uzak olduğunuzu anlıyorsunuz. Her şeye o kadar uzak kalmış hissediyorsunuz ki ve bu uzaklık kilometre cinsinden bir uzaklık değil. Mesafeyi kapatmak için koşmaya gerek yok,durmaya anlamaya,hissetmeye,okumaya ihtiyacımız var ve bütün bunları karşılayan,evine ekmek getiren bir baba güvenenine dönüşen bir kitap var karşınızda. Tavsiye mi? Kafa göz dalmalı,şiddetle;)
·
Puan vermedi
Kitabın ilk sayfalarında bu ne güzel bir üslup diye öve öve bitiremiyor, sayfalar ilerledikçe dağlardan, ağaçlardan, çiçeklerden kuşlardan konuşuyor gibi hissediyordum yazarla. Ne de güzel bir sohbet bu diyordum.
Ancak çiçeklerle ilgili konuşurken(ben okurken) “Çiçek yetiştirmenin meşakkatini bilen biri, o çiçeği koparmaz, eğer almak isterse, köküyle birlikte çıkarıp saksıya diker.” deniliyor. Ve “Cumhuriyet ile Osmanlı arasındaki fark da biraz böyledir. Osmanlı dikmiş, Cumhuriyet koparmıştır.” diye de ekleniyor.
Burada nasıl bir mantık kuruldu? Osmanlı yüceltilmeye çalışılırken Cumhuriyet neden karalandı anlamadım. Hadi karalanıyor, bir örnek verilseydi mesela bu cümleyi haklı(!) çıkarabilecek. Bir de neden yine ayrıştırma derdindeyiz bunu da anlamadım. Osmanlı da ‘Biz’iz Cumhuriyet de. Kime kimi karalıyoruz? Neden?
Ben kafamda bu soruların yanıtsız kalması sonucunda ilk defa bir kitabı yarım bırakma kararı aldım. Devam etmek bir türlü içimden gelmedi. Önyargıdır belki ama ne olursa olsun bu kitabı bitirmeyeceğim.
Tatlı bir sohbetin içine bir anda siyasi bir girişme sıkıştırılması tadımı kaçırdı. Sizler okumak isterseniz keyifli okumalar dilerim.