Bir gün güzellik ve çirkinlik bir deniz kenarında karşılaştılar. " Hadi denize girip yıkanalım dediler. " Birbirine. Soyundular ve denize girip yüzdüler. Sonra, çirkinlik sudan çıkarak, güzelliğin elbiselerini giydi ve gitti. Daha sonra güzellik sudan çıktı , fakat elbiselerini bulamadı. Kendini çıplak hissedip utandı ve mecburen çirkinliğin ortada kalan elbiselerini giydi ve kendi yoluna gitti.
Ve o gün bu gündür insanlar " güzelikle çirkinliği " birbirine karıştırdılar. Ama yine de güzelliğin yüzünü önceden görmüş olanlar elbisesine rağmen onu tanırlar. Ve yine çirkinliğin yüzünü önceden görenler elbisesi onu saklamaya çalışsa da onu tanırlar.
İki adam konuşurlar. Biri der ki : " Çok zaman önce , deniz yükseldiğinde bir dize yazmıştım kumun üzerine. Ve gelip geçen insanlar hâlâ okurlar bu dizeyi ve silinmemesi için özen gösterirler. "
Diğeri şöyle der :
" Ben de deniz alçaldığında bir dize yazmıştım. Ama denizin dalgaları sildi onu. " Peki , söyler misin ne yazmıştın kumsala ?
Birinci adam verir ;
" Ben var olanım. Peki, sen ne yazmıştın?
Diğeri yanıtlar :
" BEN BU ENGİN OKYANUSUN BİR DAMLASIYIM. "