Sadık Yalsızuçanlar, "Gezgin" kitabı ile dikkatlerimizi İslâm medeniyetinin eşsiz bir yıldızına, İbn Arabî'nin hayat mâcerasına çekiyor.
Kitap, çocukluk yıllarında bile iç âlemindeki enginliği fark edilen gezginin, yolculuklarında vukû bulan hâdiselerden, tasvirlerden ve merhalelerden oluşuyor. Kitabın muhtevâsında genel olarak mâlayani şeylerden uzaklaşma ve bunun sonucunda Yaradan'ın kendisi için gösterdiği yoldan ayrılmama teması hâkim. Endülüslü bilge gezgin, yolunun üzerinde karşısına çıkan zorlukları, sabırla ve tevekkülü elden hiç bırakmayarak geçiyor. "Varlıklar gelir, ilâhî isimlere ayna olur, görünür ve yiterler. Hayat bir şimşeğin çakışı gibidir olur ve biter. Geçiciliğin gerisinde bir ilâhî ismin güneş gibi bir şavkı vardır. O hâlde ona bakmalısın, o ışığa çevirmelisin bakışlarını."
Eserde muhabbet ülkesinin derinliklerinde edilen sohbetler ve bunun haricinde insanın bu dünyada yaptığı hayırlı işlerin karşılığı olarak verilen mükâfatın muhakkak yerini bulacağı anlatılıyor.
Gittiği her yerde seyr u seferinin hep farkında olan gezgin, nefsinin isteklerini artık hissetmez hâle geliyor. Çünkü bütün varlığı ile O'na, yani sevgilisine yönelmiştir...
"Gezgin sevginin, sevenin varoluşu olduğunu düşünüyordu. Bu yüzden Sevgili'nin sözlerinden başkasını duymuyor, ondan başka bir sûret gözlerine görünmüyordu."
