İçerisinde 103 adet paragraf bulunan bir kitap. Çevirmen ise Bülent Ecevit. Kitabın ilk önce arka kapağını okuyup Tagore nin hayatını okuduğunuzda yazılanlar çok daha anlamlı geliyor. Birer öğüt, dua gibi yazılan bu paragraflar yer yer okurken beni sıktı. Konusu din, dünya, adalet, sevgi gibi evrensel duygular diyebilirim. Kendi içinde bir düzeni olduğu belli. Sonlara doğru ölmek ve ölümle ilgili daha sık paragraflarin yer alması sanıyorum ki bundan. Ancak tam olarak şiir ya da düz yazı gibi olmayan bu tür bana sanırım çok yabancı geldi. Çoğu kısmı anlamakta zorlandım. Derin bir şekilde düşünerek her paragrafta belki anlamlar çıkartılabilir. Ama genel olarak sevdiğim bir kitap olmadı diyebilirim.