Gömüyü Arayan Adam Gönderileri
Gömüyü Arayan Adam kitaplarını, Gömüyü Arayan Adam sözleri ve alıntılarını, Gömüyü Arayan Adam yazarlarını, Gömüyü Arayan Adam yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Ey benim güzel yetmiş yaşım, merhaba! Ey benim bunca yıllık pişmanlıklarım, merhaba!
Yetmiş yaşımdayım ve dolu dolu seviyorum ve yetmiş yaşımı seviyorum. Ey benim güzel yetmiş yaşım, sana mer haba demek ne güzel! Elbet bundan daha da güzeli de var. Kimbilir, belki o güzeli de yaşarım. Umut işte...
Bu yüce, bu ulu, bu en üst düzeydeki yere layık olarak, ölümü hak kederek mi ölüyoruz? Hakedilmesi en zor şey ölümdür. Ben ölünce, ölümü haketmiş olmayı isterim. Kaç ölü, ölümü haketmiştir? Ölümü haketmiş olanlar, yaşamışlardır ama, yaşadıkları yaşamı da haketmemişlerdir. Ölümlerini haketmiş olanlar ancak yaşamlarını da haketmiş, hatta yaşamdan alacaklı kalmış olurlar.
Peki bu yetmiş yaşımda ben ne istiyorum? istediğim tek şey var: Ölümü haketmek... Ölen insanların pekçoğunun ölümü hakederek ölmüş olduklarına inanmıyorum. Ölüm, insanın ulaşabileceği en üst düzey, en yüce, en ulu yer ben ce... Çünkü yaşamın en olgunluğunda ölüyoruz.
Aziz Nesin yoksul doğmuş, yoksul büyümüştü. Bütün yaşamı boyunca da bir yoksul gibi yaşadı. O, parayı kendisi için değil, başkaları için kazanmak istiyordu. Başkaları mut lu olsunlar, başkaları okusunlar diye... Çok para kazanan varlıklı bir yazar olmadı hiçbir zaman.
1970'in başlarında oldukça para kazanmaya başlamıştı. Yaşamı boyunca parasızlık yüzünden asıl yazmak istedik lerini yazamamaktan yakınan Aziz Nesin, bu kez Nesin Vakfı 'nı kurarak gene paraya gereksinmiştir...
Babamın çok yazmasının bence iki nedeni vardır; Türkiye gibi bir ortamda yazacağı çok yazı, söyleyeceği çok söz vardı. Her zaman çok paraya gereksinmiştir.
Aziz Nesin çok para kazanmaya başladığında, 1972'de, kimsesiz ve yoksul çocukları okutmak için Nesin Vakfı'nı kurmuştur.
Nesin Vakfının ilk yıllarında Aziz Nesin, Vakıf arsasında çadırda kalmaktaydı. Yıl 1974, mevsimlerden sonbahar, kışa yaklaşıyoruz ve Aziz Nesin 60'ına merdiven dayamış...
Aziz Nesin, yaşamının her döneminde, kendisini okutan bu halka borçlu olduğunu çok derinden hissetmiştir. Öde mekle bitmeyen bu borç Aziz Nesin'in yaşamına yön veren en büyük etkendir.
Aziz Nesin, babasından genellikle annesiyle olan ilişkileri çerçevesinde sözeder ve babasını o çerçevede değerlendirirdi. Atatürk düşmanı olmasına karşın, dedem Kurtuluş Savaşına katılır.
Babam
Dünyaların en iyi babası benim babamdır Düşmandır düşüncelerimiz
Dosttur ellerimiz
Dünyada tek elini öptüğüm
Babamdır
Kırkını geçtin adam olmadın der
Başım önünde dinlerim
Önünde tek baş eğdiğim babamdır Sabahlara dek Kuran okur
Anamın ruhuna
İnanır ona kavuşacağına
Bana gavur der
Diş bilemeden
Dünyada tek bağışladığı ben
Tek bağışladığım odur
Başım derde girdikçe bakar çocuklarıma Bitürlü ölemiyorum der senin yüzünden Çocuklar ortada kalacak
Ölemez kahrımdan benim
Yaşamak zorunda benim yüzümden Gözlerindeki ateş bakışlarında söner Tuttuğun altın olsun der
Çocukluğumu tek anlayan odur
Dünyaların en iyi babası benim babamdır.
Anne, Aziz Nesin için bir melektir. Annenin erken ölümü bu imgeyi daha da güçlendirir elbet. Annesine benzeyen bir melek-kadın bulma düşüncesi yaşamı boyunca Aziz Nesin 'in peşini bırakmaz. Bunun bilincindedir de:
Annemin Anısına
Bütün anneler annelerin en güzeli
Sen en güzellerin güzeli
Onüçünde evlendin
Onbeşinde beni doğurdun
Yirmialtı yaşındaydın
Yaşamadan öldün
Sevgi taşan bu yüreği sana borçluyum
Bir resmin bile yok bende
Fotoğraf çektirmek günahtı
Ne sinema seyrettin ne tiyatro
Elektrik havagazı su soba
Ve karyola bile yoktu evinde
Denize giremedin
Okuma yazma bilmedin
Güzel gözlerin
Kara peçenin arkasından baktı dünyaya Yirmialtı yaşındayken
Yaşamadan öldün
Anneler artık yaşamadan ölmeyecek
Böyle gelmiş
Ama böyle gitmeyecek
Babaannem Hanife, 1900 yılı civarında, Ordu'nun Perşem be ilçesinde doğmuş, bir deniz binbaşısı ailesine evlatlık olarak verilmiş, on üçünde kendisinden 22 yaş büyük dedemle evlendirilmiş, ilk çocuğu yaşamamış, on beşinde babam Mehmet Nusret'i doğurmuş, babamın doğumundan birkaç yıl sonra üç yaşında ölecek bir kız çocuğu daha doğurmuş ve yirmi altısın da da veremden ölmüş.