Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.13
Goodnight Punpun, Vol. 1 Yorumları ve İncelemeleri
Goodnight Punpun, Vol. 1 yorumları ve incelemelerini, Goodnight Punpun, Vol. 1 kitabı hakkındaki okur görüşlerini , Goodnight Punpun, Vol. 1 puanlarını 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.Punpun
Harikaydı, doğrusu punpun da kendimi buldum. Ailesi ile olan sorunu,aşkı için hedefi vs. Çok iyi anlatılmış. Derinlemesine bir yorum yapmam gerekirse bu sayfalar dolusu yazı demek. Kısaca yazdım.
Punpun Punyama
İyi Geceler Punpun'un profilimde sadece okunmuş kalmasını istemediğimden ve hakettiğinden bir inceleme girmek istedim.
Okulda sınıf arkadaşım sıranın altından gizli gizli okurken dikkatimi çekmişti, zaten birkaç yerde de görünce bir şans vermek lazım diyerekten başladım okumaya. Death Note, Tokyo Gûl gibi mangalara oranla belirli bir olay örgüsü yok, bir çocuğun günlük yaşamını okuyorsunuz. İçerisindeki tüm çocukların arka hikayesi üzücü...
Fakat bizim karakterimiz Punpun daha da problemli. Öncelikle neden kuş? Mangaka karakter çiziminin basit tutulmasıyla arkasındaki zor hikayenin okunmasının daha kolay olduğunu savunmuş. Haklı da. İlk gördüğümde bir kuşun hayatını okumak çok eğlenceli olur diye düşünmüştüm ama artık geceleri uyuyamıyorum resmen(!) Afro Tanrı'dan tutun Albert Einstein hatta bok tanrısı bile var manganın içinde. Çok ince düşünülüp eklenen imgeler var.
Punpun kişilik olarak da çok ilginç. Cümle bile kurmayan bir ana karakter riskli bir girişim olsa da çok başarılı bir sonuç elde etmişler. Punpun'un sevgiye olan açlığını okumak çok üzdü şahsen beni. Mesela sevdiği kız için bilim insnı olmak istemesi ya da babası seviyor diye sporla ilgilenmek istemesi...
Son olarak mangada korkunç olan bir diğer şey ise çizimler. İnsan çizimleri çok gerçekçi ve haliyle korkunç. Tabii çizimlere ek olarak karakterlerin ani hareketleri biraz fazla korkutuyor. Son bölümdeki stand by me havası da çok hoştu eklemeden geçemeyeceğim.
Kitap sarıyor ama içindeki bazı çizimler çok rahatsız edici. Düzenli sümük görmek çok tat kaçırıcıydı benim açımdan, cinsellik de bolca bulunuyor Punpun ergenliğe yeni giren bir erkek olduğu için. Kitaplıkta tutulmaz ama gayet okunur bir kitap bence.
Seriyi başlamayı düşünen insanlara birkaç şey söylemem gerek. İlk olarak duygusal bir insansanız ya da psikolojinizin çok güçlü olduğunu düşünmüyorsanız okumayın, bu seri rahatlıkla sizi depresyona sokabilecek bir seri, keza ben duygusal bir insan olmadığım halde etkisinden çıkamadım uzun bir süre.
Serinin bence en yanlış anlaşılan yanı karamsar zannedilmesi,evet punpun ve aiko karakterlerinin yaşamı zor ve üzücü ama karamsar demek yerine gerçekçi demeyi tercih ederim, özellikle punpunun hayatının bazı kısımlarının benimkisi ile aynı olması beni çok etkilemişti. Bu seri benim en sevdiğim serilerden biri belki de en sevdiğim ama yukarıda dediklerimi dikkate alarak okumanızı tavsiye ederim.
An itibariyle bitti. Neden bilmem okurken içim çok sıkıldı. Abartıldığı kadar iyi değildi bence ya da ben böyle depresif şeyleri sevmiyorum, bilmiyorum. Sonunu nasıl bağlayacaklar diye merak ettiğim için okudum. Devamını okuyasım da yok. Zaten bitsin diye baya çabaladım.
Oldukça kalın ve pahalı bir manga bu arada. Önerir miyim? Hayır ama seveni de çok. İlginizi çekmezse okurken benim gibi zorlanabilirsiniz. Güzel alıntılık sözleri vardı ama o konuda hakkını yiyemem.
Dipnot: Bu incelemeyi yazdıktan sonra Tanrı olarak kendini mı çizmiş acaba diye baktım, evet kendini çizmiş.
*Güncelleme*
Bana geçen kısımları da var tabii.
- Aiko karakteri beni nedense korkuttu. Punpun'a bakışları ve istediğini yaptırmak için uyguladığı psikolojik baskı yüzünden sanırım. Sonucu üzdü.
- Punpun'un heyecanlandığında ya da korktuğunda pat diye düşmelerini çok sevdim. Ama yaşadığı hayat ve babasıyla karşılaşması kısmı çok üzücüydü. Gerçi hemen hepsinin hikayesi üzücüydü.
- Şapkalı çocuk vardı, burnundaki bant yıllanan onun hikayesi yarım kalmış gibi ama ne oldu ne bitti merak ettim.
- Bir de sümüklü bir çocuk vardı ki çizimlerine bakarken midem bulandı. Sil yahu o burnunu!
- Tanrım Tanrım Çıngır hey! En çok dayıyı sevdim. 33 yaşında 70 yaşında gibi davranmasa keşke.
Okumamın üstünden saatler geçince aslında içime yavaş yavaş işlediğini fark ederek güncelleme giriyorum şu an. Bu duyguyu Kara Kahya'da da hissetmiştim ilk anda sevmesem de sonra kendini özletmişti. Punpun'un da devamını merak etmeye başladım mesela. Kimbilir belki devamını da okurum. Yarım kalan çok şey vardı bence, cevapları belki devamındadır.