Grek Estetik'i
İsmail TunalıSözler ve Alıntılar
“Kendi kendine dön ve kendi kendini seyret; eğer kendini henüz güzel bulmadığını görürsen, o zaman, güzel olması lazım gelen bir büstün şurasını biraz yontan, burasını biraz düzleyen, kısaca büstte güzel bir çehre meydana çıkıncaya kadar ötesini berisini yontan ve düzleyen bir heykeltraşın yaptığını yap. Böylece, sen de işe yaramaz yanlarını yont ve eğri olan yanını düzelt, karanlığı temizle ve aydınlık kıl ve tâ erdemin Tanrısal parıltısı sende doğuncaya kadar, erdemin kutsal kaidesi üzerinde tahtta oturur gibi, kendi kendinin eğitimini görünceye kadar kendi büstünü yontmaktan geri kalma.”
Güzel (to kalan), o halde eros'un kendisine yöneldiği, çirkin(to aiskron) ise, eros'un kendisinden kaçtığı şeydir. Güzel, eros'unobjesidir; yani sevilen, kendisine yönelinilen bir şeydir. Bu eros aktı, özü gereğince güzele yönelir, onu kavramak ereğini güder. Ancak, eros'un kendisine yöneldiği güzel, bir çeşitten olan bir güzel
Güzellik ve erdem, her yerde açık olarak doğru orantıya uygun bir nispette sahiptir.
Plotinos daha başlangıçta iki çeşit güzelliği birbirinden ayırıyor: Biri öz bakımından, özü gereğince güzel olmamakla beraber, güzel görünen şeyler ki, bunlar, çoğunlukla duyulur şeylerdir. Diğeri ise, öz, mahiyet bakımından güzel. Bu düalite, derhal söylenebilir ki, Platon'da bulmuş olduğumuz "pros ti kalon" ve "auto to
Sanatlar, güzelliği içerirler ve tabiatın eksik olduğu yerde ilaveler yaparlar.
Bütün bu sayısız güzel şeyler içinde çirkin bir yanı olmayan var mı? Doğru dediğin şeyler arasında hiç eğriliği, kutsal dediğin şeyler arasında hiçbir lekesi görülmedik şey bulunabilir mi?
Bir tuval üzerinde gördüğümüz obje, gerçek değil, bir gerçek nesnenin görüntüsüdür. Nasıl ki sahnede seyrettiğimiz Hamlet’de gerçek Hamlet değil, onun görüntüsüdür. Hatta günümüz anlayışına göre sanatın onu seyreden de uyandırdığı duygular da gerçek duygular değil, görüntü duygulardır.