Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.12
Günlükler Yorumları ve İncelemeleri
Günlükler yorumları ve incelemelerini, Günlükler kitabı hakkındaki okur görüşlerini , Günlükler puanlarını 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.Kitap isminden de anlaşıldığı gibi sylvia plath'in gunlugu. Depresif bir yazar olduğunu biliyordum ancak açık anlatılmayan konular, kesilmiş bölümler ve anlatılan monoton hayat beni fazlasıyla sıktı. Yazarın iç dünyasını keşfetmek hoş, onu daha iyi tanımak, takıntılarını , kişiliğini tanımak güzeldi ancak maalesef kitabın ancak belli bir kısmını okuyabildim
Sylvia Plath ile lise yıllarımın ilk zamanlarında tanıştım ve diğer bütün okumalarımın önünü açtı diyebilirim: Nilgün Marmara, Tezer Özlü, Cesare Pavese, Virginia Woolf, Sartre... Sırça Fanus'u da çok severek okumuştum ama bu başka, kendi kaleminden hayatına eşlik etmek, ne diyebilirim ki, muazzam ve maalesef ki bir o kadar da hüzünlü...
Sylvia Plath, bu günlüğü 1950 yazında üniversiteye gitmek için evden ayrılmadan önce yazmaya başlamış. Kitabın bazı bölümleri ise arkadaşlarına yazdığı mektuplardan alıntı. Bu günlükler Sylvia'nın manik depresif ruh halini, hırsını, azmini, çalışkanlığını ve dünyayla baş etmek için çırpınışını anlatıyor.Hayatının amacını arayan bir kadın görüyoruz cümlelerinde. Arıyor, arıyor ama bulamıyor çünkü hiçbir zaman yeterli olamayacağını düşünüyor, üstelik istediği şeyleri gerçekleştirmek için kendini fazlasıyla yorgun ve hüzünlü hissediyor. İnişli çıkışlı hayatını düşününce gayet olağan görünüyor aslında hisleri. Belki de birileri onun bu hüzünlü halini zamanında fark etseydi istediklerini yapabilirdi çünkü yapmak istediği her şeyi yapabilecek güçte bir kadındı, kuvvetli sezgileri ve bir o kadar derin kalemiyle. Hayata karşı hepimiz kendi mücadelemizi veriyoruz fakat farklı şekillerde. "Hassas kalpler için dünya bir cehennemdir." diyor ya Goethe, yaprağın ağaçtan ayrılışına üzülecek denli hassas bünyeler için bu mücadelenin ne kadar çetin olduğu aşikâr. Sylvia'nın mücadelesi de böyle, var olmayan bir baba, ilgisiz ve güven vermeyen bir koca, bir türlü alışılamayan annelik rolü ve hayata dair daimi bir anlam arayışı...
Kitapla ilgili beklentim yüksekti sanırım bu nedenle beklediğimi bulamadım. Belki çok edebi olduğu için(!), belki böyle edebi değeri yüksek kitapları anlamakta yetersiz kaldığım için?!...
"Benim hayatımın amacı ne ve onunla ne halt edeceğim? Bilmiyorum ve korkuyorum.Asla istediğim bütün kitapları okuyamayacağım; olmak istediğim bütün insanlar olamayacağım ve yaşamak istediğim bütün hayatları yaşayamayacağım.Kendimi istediğim bütün becerileri edinecek kadar eğitemeyeceğim.Bunları neden istiyorum? Hayatımda mümkün olan zihinsel ve fiziksel tecrübelerin tüm renklerini, tonlarını ve çeşitlerini tatmak hissetmek istiyorum.Ve korkunç derecede sınırlıyım.Yine de gerzeğin teki değilim: yavan, kör ve aptal değilim... Uğrunda yaşayacağım çok şey var, yine de anlaşılması mümkün olmayacak kadar hasta ve üzgünüm." #altınıçizdiklerim
• Bu satırlar, Sylvia'nın derin düşüncelerinin izlerini taşıyor.Daha önce iki kitabını paylaşarak onu anlamaya ve anlatmaya çalışmıştım, ama günlüklerini okuduktan sonra anladım ki, Sylvia kendi yaşam hikayesini o kadar içtenlikle ifade etmiş ki, onun anlatımının ötesine geçmek imkânsız.Bu günlükler, 30 yıllık hayatının sadece 12 yılını kapsıyor ve onu yakından tanımak isteyen her okur için başlangıç olmalı.Nilgün Marmara'ya birkez daha içten teşekkürler
Not: Syvlia Plath'in Sırça Fanus ve Ariel kitaplarını okumadan önce "Günlükler"i okumanızı öneririm
Çeviri: Merve Sevtap Ilgın
Alıntılarını kendime sakladığım bir kitap oldu. Kitap yalnızlık, kırgınlık, çocukluk kokuyor. Ve bir de göz yaşı. Iyi ki varsın, Sylvia Plath. En sevdiğim yazar konumunu kimseye vermekden korkuyorum, ama sen benim için dinlemeyi en çok istediğim insansın. Kim bilir belki de tüm kitaplarını okursam, o zaman en sevdiğim yazarın sen olduğunu keşif ederim.
Sylvia'nın çığlıklarını duyuyorum. Hissediyorum. O; bir cinsel obje olarak görülmek istemiyor. Sevilmek istiyor. Ne kadar fiziksel olarak güzel olduğunu düşünmese de, bir sürü erkekle flört ediyor. Aradığını bulamıyor. Ta ki evlenene kadar... Böyle birini bulmak zor. O kadar zor ki seni sadece sen olduğun için seven birini bulmak. Seni bedenen değil sadece ruhen de sevecek birini bulmak... Sylvia anne olmaktan korkuyor. Böyle bir sorumluluğu almaktan, çocuğuna iyi bir anne olamamaktan korkuyor. Ben de sürekli anne olamayacağımı düşünürüm. Bunun hayalini hiç kurmadım çünkü. Evlilik hayalim de hiç olmadı. Bunlar için sevilmek gerek. Karşılıklı olması lazım. Benim için böyle. Sevilmediğim için düşünmüyorum. Kaldı ki bu karmakarışık halimle biriyle olmak fikri bana yanlış geliyor. Kendi cehennemimde kimseyi beraberimde yakmaya hakkım yok benim.