Günaha giden yolda, deyim yerindeyse, bir “çekim alanı” vardır. Belli bir eşiği geçtikten sonra insan o çekim alanının etkisine girer. Ve, kalbi istemediği, vicdanı ise itirazını sürdürdüğü halde o günaha düşer. O halde, yapmamak için, yaklaşmamak gerekir.