Bir insanın çok daha iyi yaşayabilecekken hayatını nasıl mahvettiği romanda çok iyi anlatılmış. Tek bir yaşanmışlığın bir ailenin sadece o gününe değil, yarınına da ipotek koyabileceğini kitapta adım adım görüyorsunuz. İvo Andriç böylece Orhan Pamuk ve Gabriel Garcia Marquez’den sonra en fazla kitabını okuduğum Nobel ödüllü yazar oldu. Bir tek karakterin işlendiği bu romanı ‘Bosna Üçlemesi’nin diğer iki kitabına göre daha az beğendim. Drina Köprüsü’nü okuduğumda üsluptan çok etkilendiğimi, neredeyse bayıldığımı düşününce bu kitaptan da aynı etkiyi beklemek zaten haksızlık olurdu. Yine de, büyük ustanın kaleminden çıkan bu derli toplu romanda çok iyi karakter ve dönem tahlilleri okudum.
