Meksikalı bir yazardan bir dilim arabesque. (Yazar Fas’a yaptığı bir ziyaretten öyle etkilenerek dönmüş ki, Arap esintileri olan hayali bir şehir inşa etmiş. Mogador öyle doğmuş.) Arabesk. Kapkara bir keder gibi değil, dalından taze kesilmiş, şehvetle yoğrulmuş bir melankoli bu. Yine beş duyunun beşini de şaha kaldıran ama en çok tende ikamet eden cümlelerle.
Mogador şehrinde bir pencere..Pencerede Fatma..Kadiya’nın sesiyle, kokusuyla meftun olmuş, zaman mefhumunun dışına düşmüş, kendini kendi yanında gezdiren Fatma. Onun derdiyle uğraşıyoruz kitap boyunca. Havaya karışan, Fatma’nın soluğuna işleyen, her yerde olan ve hiçbir yerde bulunmayana bakıyoruz. Büyüler, fallar, kötücül çöl hikayeleri, lanetler, divane kuşlar ve şehvani yılanlar eşlik ediyor Fatma’nın hikayesine. İnsanı gerçeklikten koparıp başka bir yere götürme işini nefis başarıyor yazar.
Birinci kitap Mogador şehriyle tanışmaydı. Bu Mogador’lu Fatma’nın hikayesi. Serinin geri kalan kitaplarında hikaye nasıl ve nereye bağlanacak çok merak ediyorum.
Kitapta haddinden fazla yazım yanlışı var. Müthiş dikkat dağıtıcı ve okuma zevkini baltalayan bir şey. Umarım yeni basımında gözden kaçmaz.
