Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.12
Hayatın Kıyısında
Jennifer NivenYüksek Puanlı Hayatın Kıyısında Yorumları ve İncelemeleri
Yüksek Puanlı Hayatın Kıyısında sözleri ve alıntılarını, yüksek puanlı Hayatın Kıyısında kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Nasıl başlayacağım konusunda bir fikrim yok. Nasıl anlatacağım, nasıl yorumlayacağım konusunda da. Kitap sizi alıyor en güzel peri masalına bırakıyor sonra fark edemeden bir bakmışsınız ki etrafınız kara bulutlarla kaplanmış. Güzel bir rüya gibi, mutlu sonla biter dediğiniz ama kabusa dönüşen bir rüya. Sanırım allak bullak oldum. Son 20 sayfada ağladığımı fark edemeyecek kadar uyuşmuş hissetmekle beraber imkansız diye diye çevirdim sayfaları. Hep biliyordum bu kitap beni etkileyecek, sonra ki aya bırak diye diye doğum günüme yakın bitirdim. Şimdi düşünüyorum da Allahım nasıl olur ya dediğim o kadar yer vardı ki. Böyle sevmek böyle dışlanmışlığa rağmen birine kalbinin tümüyle ruhuna bakar gibi bakmak. Kimseye bakmadan böylesine aşık olmak. Ve yazarın sonda ki notu. Thedore Finch, o çan kulesindeyken Violet Markey'ye yaşamanın gerçekliğini gösterirken aslında bir sonun başlangıcında kendi zihnine kafa tutan Thedore Finch. Yaşamaya çalışırken kimsenin göremediği Finch. Violet'in Finch'i.
Ben öyle her esere ağlamam. Çok çok sevdiğim insanları, kitapları, eserleri, eşyaları da kimseyle paylaşamam. Bu kitabı da o yüzden paylaşmak istemedim ama kitabın baş kahramanı unutulmak istemezdi diye düşündüm.
O kadar kitap okudum elbette çoğundan ayrı ayrı etkilendim ama beni derinden etkileyip ağlatan, günlerce depresyona sokup evden çıkmama engel olan tek bir kitapla karşılaştım. O kitap da Hayatın Kıyısında’ydı. Kitabı aldığımdan beri mutlaka her sene 1-2 kere tekrar okurum ve her okuduğumda da o duyguları tekrar yaşarım. Okumayan çok şey kaybeder, ciddi anlamda çok şey kaybeder. Okuyun okutturun. Pişman olacak tek bir insan tanımıyorum. Bir duyguyu bu kadar güzel okuyucuya geçiren, bu kadar güzel kitabı yaşatan başka bir kitapla karşılaşmadım. Bu kitapla ilgili yazdığım her kelimede ayrı duygular hissediyorum. Zaten kitapta yazan her kelime de bana ayrı duygular hissettirdi. İyi ki okumuşum, iyi ki başucu kitabımsın, iyi ki yanımdan hiç ayırmadığım kitabım olmuşsun.
OKUMADAN GEÇMEYİN #8:)
Evettt:(, bu kitabı nerden başlayıp anlatsam bilmiyorum. Kitap çok güzeldi şuana kadar okuduğum gerçekçi kitaplarda en iyisiydi
Sanki birisi karşıma geçmiş ve yaşadıklarını anlatıyor gibi hissettim. Bişey anlatılmaz, yaşanır denir ya işte bu kitap o olsa gerek.
Kitabı okurken hayata bir saniye Finch 'in çerçevesinden bakmayı düşündüm . Düşünmesi bile üzücüydü onu anlıyorum falan diyemem çünkü yaşamadığım bir şeyi anlatamam. Kitap cidden üzücüydü. Evet, bu üzücü kelimesini çok kullandım ama bana biri ciddi anlamda üzücü bir kitap istediğini söylese direk bu kitabı gösteririm. Yazıcı okuyucuya çok iyi aktarmıştı. (yazar notunda eskiden sevdiği bir çocuğun intihar ettiğini söylüyor) Eğer üzücü bir kitap arıyorsanız bu kitabı okuyun!!! Bu kitabı okuduğunuzda sizi etkisi altına alıyor :(
Kitapla kalın, hoşçakalın sevgili okurlar:)
Finch ve Violet adında intihar etmek isteyen iki gencin tanışma hikayesini okuyoruz. Violet ablasını kaybetmiştir ve psikolojik bir bunalıma girmiştir. Finch ise aslında bipolar bozukluğu olan ve intihar etmeyi aklından çıkaramayan bir gencimizdir.
Kitabın farklı bir havası vardı. Ilk 200 sayfaya kadar okumakta çok zorlandım hatta ara verdim. Ama sona yaklaştıkça daha çok kendine çekti kitap. Sonunda herkes ağlıyor diye çok yorum okumuştum ama bu kadar duygulanıp ağlayacağımı da beklemezdim. Özellikle son sayfaları okurken içeriden duygusal bir fon müziği sesi geliyordu artık gerisini siz düşünün.
Karakterlerin birbirlerine karşı olan sevgileri çok güzel işlenmişti.
Finch aykırı bir çocuktu ve ucube olarak adlandırılıyordu ama karakter çok hoşuma gitti. Violete başlarda temkinli yaklaştım ama finch kadar olmasada onu da sevebildim.
Bu kitabı 16 yaş altındakilerin okumasını tavsiye etmiyorum.
-Spoiler içerir-
Sonunu okurken "Böyle olmamalıydı" diye sayıkladım içimden. Finch'in gölden çıkarıldığı anı okurken sanki benim erkek arkadaşımmış gibi ağladım. Keşke ölmesine izin vermeseydi yazar ama her zaman mutlu son olmuyor.
Kitabın en beğendiğim kısmı proje ödevindeki kalan son 5 durağa Finch'in önceden gidip oralara gittiğine dair kanıtlar bırakması oldu. Violet Finch'in geride bıraktığı anıları görmeye giderkenki heyecanını bende onunla birilikte içimde yaşadım.
Kitabı uzun bir araba yolculuğunda okumaya başladım ve kendimi olaylara nasıl kaptırdığımı fark bile edemedim. Theodore Finch gibi bir karakteri okumak, yüzümü güneşe dönmekle bir oldu benim için. Çok zeki, ilham verici, hassas ve çocuksu bir karakter. Ona zarar gelsin hiç istemedim. Violet’a hissettiği şeyler, ona verdiği destek çok özeldi. Aşkları oldukça masumdu, keşke daha uzun bölümler okuyabilseydim dedim içimden. Kalbimi paramparça eden kısımlar oldu, bitirdikten sonra günlerce üzüntüsünü atamadım. Finch’in uğradığı onca zorbalığa rağmen hayata tutunmaya, uyanık kalmaya çalıştığı zamanlar buruk bıraktı içimi. Yine de hayran kalmadan edemedim. Bir gençlik kitabı olmasına karşın sığdan çok uzak bu kitap. Umut dolu. Etrafınıza bambaşka gözlerle bakmanızı sağlayacak.
Salya sümük ağladığım bir kitap oldu. Özellikle son 30 sayfa. Hayatın gerçeklerini gösteren bir kitap. Özellikle duygusal olarak. Ben beğendim kitabı fakat bir süre etkisinden çıkamayacağım büyük ihtimalle