Hepsi bizdik!Hepimiz birbirimizin örneğiniz. Bizden evvel gelenleri unutur...Hatırlamaz, gelecek neslebiraz daha yalnız daha uzun yaşamak hiç olmazsa hayatta yaşamak arzusuyla bir eser bırakmaya uğraşırız.
Belki yarın bu hareketimi görenler. "İşte
bir mağlup hayat daha" diyecekler. Ne yanlış düşünüş ... Ben bir mağlup hayat değilim... Hayır... Ben bir mağrurum!
Bir hiçe ağlayacak kadar merhametli olduğum günlerin
sonlarında en büyük sefaletlere gülecek kadar katı yürekli olmak; bir melek kadar uysal iken, hırçınlık ve inat ile etrafındakileri bedbaht edecek kadar başkalaşmak için bende ne değişirdi?
Senden ayrıldıgımdan beri gülmesini, konuşmasını unuttum. Senin yanına gelsem, en büyük kederlerine ragmen solmayan tebessümlerine bakar bakar inan bana yeniden gülmesini ögrenirdim!
Yaşadıkça gördükçe anladım ki bütün bu şeyler için yaşamak zahmete degmiyor. Ve bana yakışmıyor. Bu dünyadan geldigim gibi gidiyorum. Hiçbir şeyi götüremiyorum. Her şeyi burada bırakarak gidiyorum. Geldigim gibi... geldigim yere ...
ademe... hiçlige... Mademki böyle gidecegim... niçin dünyaya bırakacağım şeyleri kazanmaya çalıştım ... Bir esir gibi ...
Dünyaya benim gibi, göğsünde meşum bir sıkıntıyla gelmeyen, bilinmeyen şeylerin aşkını, olmayan şeylerin hasretini çekmeyen bir kimse beni anlayamaz ki!.."
Bir hiçe aglayacak kadar merhametli oldugum günlerin sonlarında en büyük sefaletlere gülecek kadar katı yürekli olmak; bir melek kadar uysal iken, hırçınlık ve inat ile etrafındakileri bedbaht edecek kadar başkalaşmak için bende ne degişirdi?
Zehra Hanım’ın da önsözde belirttiği gibi aslında kitabın adı bile çok manidar. Gerçekten de hepimiz birbirimizin örneğiyiz aslında. Okurlar olarak benzer kitapları okuyoruz, iş hayatı olarak benzer işlerde çalışıyoruz, aynı yerlerden alışveriş yapıyoruz, benzer kıyafetler giyiniyoruz. Biraz daha uzatırsak Tyler Durden olup çıkacağız.
Yalnız 1