Hepimiz Tehlikedeyiz
Pier Paolo PasoliniEn Beğenilen Hepimiz Tehlikedeyiz Gönderileri
En Beğenilen Hepimiz Tehlikedeyiz kitaplarını, en beğenilen Hepimiz Tehlikedeyiz sözleri ve alıntılarını, en beğenilen Hepimiz Tehlikedeyiz yazarlarını, en beğenilen Hepimiz Tehlikedeyiz yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Hayatın, kendi hayatının anlamını yitirdiğini hissettiğin anda, dünyada hayat aynen devam eder, hatta mutlu bile sayılır dünya hayatı.
Zorunlu okul, insanı küçük kentsoyluluğa alıştıran yerdir. Orada, insana yararsız, sersemce, yanlış, ahlakçı şeyler öğretilir; hem de en iyisinde bile (okulların, televizyonun, kendi kendisini yönetmesi, merkezilikten çıkması istendiği zaman, düpedüz kandırmaca yapılmaktadır) . Ayrıca, bir kavram ancak kendi yayılma ve derinleşmesini içinde taşıdığı zaman canlıdır. Biraz tarih öğrenmek, ilerde gerçek bir tarih eğitimi görmeyi tasarlıyorsak anlam taşır. Yoksa kavramlar çürür: gelecekleri olmadığından ölü doğarlar, bir işçi ya da yoksul işçinin yerine, köle küçük kentsoylu yetiştirirler. Emekçi çocuğu, kendisini eldeğmemiş olarak bırakan, ilerde gerçek şeyleri anlamasına izin verecek yeteneklerle donatan eğitimden yoksun kalır.
Ben sinemanın, kendi gösterge biliminin bizzat gerçekliğe ait göstergeler dizgesinin oluşturduğu muhtemel gösterge bilime tekabül eden bir göstergeler dizgesi olduğunu farkettim. Böylece sinema benim gerçeklik düzeyinde, gerçekliğin yanı başında kalmamı sağladı. Bir film yaptığımda gerçekliğin içinde yer alırım, ağaçlan arasında ya da sizin gibi insanların içinde; edebiyatta olduğu gibi kendimle gerçeklik arasında konvensiyonel ya da sembolik bir filtre yoktur. Bu yüzden pratikte sinema benim için gerçekliğe duyduğum sevginin infilakı olmuştur.
Benim dini inancım belki de yalmızca, mistisizme eğilimli bir psikolojik anormallik biçiminden ibarettir
fotoğrafı çekilmiş bir ağaç şiirseldir, fotoğrafı çekilmiş bir insan yüzü şiirseldir, çünkü kendi içinde fizikselliği şiirseldir, çünkü o bir görüntü, gizemlidir, müphemdir, çünkü çok anlamlıdır, çünkü bir ağaç bile dilsel sistemin bir imidir. İyi ama, ağaçtan kim konuşuyor? Tanrı ya da gerçekliğin kendisi. Böylece ağaç, bir im olarak bizim gizemli konuşmacıyla iletişim kurmamızı sağlar. Bu nedenle, nesnelerin doğrudan fiziksel yeniden üretimlerini sağladığı için, sinema özünde şiirseldir.