Bedenimizin her bir hücresi tüm kozmosu barındırır.Her yaprak,her yağmur damlası ve her bir toz tanesi de öyle,tıpkı William Blake'in ünlü şiirinde olduğu gibi ve ona yeni anlamlar ekleyerek:
Dünyayı görmek için bir kum tanesinde
Ve cenneti bir yaban çiçeğinde
Yakala sonsuzluğu avucunun içinde
Ve bir saatin içinde ebediyeti
Ayak parmağımızı bir yere vurduğumuz zaman acıyı parmağımızda algılıyoruz. Acı gerçekte beynimizin bir yerlerinde yer alan nörofizyolojik bir süreçtir.
Her şeyin sonsuza dek birbiriyle bağlantılı olduğu bir evrende tüm bilinçler de birbiriyle bağlantılıdır. Görünümlerimiz ne olursa olsun bizler sınırları olmayan varlıklarız. Ya da Bohm'un dediği gibi, "Bilincinin derinliklerinde insanoğlu tektir."
Jung, mitlerin, rüyaların, sanrıların ve dinsel içerikli görsel imgelerin hep aynı kaynaktan, tüm insanlarca paylaşılan kolektif bir bilinçdışından doğduğu sonucuna varmıştı.