En Beğenilen Huban Arığ Gönderileri
En Beğenilen Huban Arığ kitaplarını, en beğenilen Huban Arığ sözleri ve alıntılarını, en beğenilen Huban Arığ yazarlarını, en beğenilen Huban Arığ yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Acıkan karınları doyduğunda, zayıflayan özleri semirdiğinde, altın masanın arkasından çıktılar, yüce doğaya esenlikle dilemek, saygı sunmak üzere dışarı yöneldiler.
Dışarıda ise kızarmaya başlayan güzel güneş kara dağa selam verdi. Sabah çıkan güzel güneş artık günün sonunu getiren dinginlik dolu akşam zamanına ulaştı. Anası ile kız da insan içini rahatlatan ve yaşamın ırmağında o denli nadir rastlanan zamansızlık duygusunu uyandıran günün bu vaktine giren yüce güneşe esenlikler dilerdi, saygılarını sundu. Karşıdan ise kararan güökyüzünde beliren aya da anası ile kız saygılarını sunarak esenlikler diledi.
Sayfa 206 - YurtKitabı okudu
Aralık bir yere çıkıp atlarını durdurdular. Baktıkları yönde kara yer kazılmış ve içinden kara balçığı çıkarılmış, toz toprak birbirine karışmıştı. Yeşil ot koparılırcasına tepilmiş, en verimli toprağın gevrek balçığı çıkarılmıştı. Ulu gürültü yayılıyor, yatan ağaç yatay, duran ağaç dikey kırılıyordu. Ayın gözü ağararak ölüyordu, güneşin gözü ise göğererek ölüyordu. Ağaçların kurumuş ve güçsüz kalan yaprakları esen sert yelle sevişir gibi dallarından kopuyordu, tos evler ise kişi saçından bin kat ince ve keskin kılıcın darbesine dayanamadan yarılan ince kağıt gibi yırtılıyordu.
Sayfa 182 - YurtKitabı okudu
Bir kulakla yerin altını, öteki kulakla da yerin üstünü dinlediler. Kara uzayın dibinde mi, kara yerin ucunda mı bilinmez, katı ve bükülmez bilekli bir erin gelmekte olduğu duyuluyordu. Bu gelen adımların etkisiyle kara yer titriyor, kara uzay sarsılıyordu. Katı kayalar göçüyor, katı ağaçlar kırılıyordu. Yumulan göz açılıncaya, açılan göz de yumuluncaya kadar hızlı bir şekilde dağ sırtının üstünden, alp gök boz at geçmekteydi.
Sayfa 101 - YurtKitabı okudu
Üzerinde yaşadığımız dünyanın damarlarını ilk kez oluşturduğu, büyük ağaçlarını köklerini toğrağın derinliklerine doğru uzattığı, yüksek dağlarda demirin ilk kez işlenmeye başladığı zamanlardı. Dağlarda karla kaplı ve erimeyen dorukların alışması, ak denizlerin akmaya başlaması, ak dumanların ayın gözlerini bile kaplayacak biçimde dünyanın dört bir yanına doğru yayılması, güneşin yeryüzünü ısıtarak aydınlatmaya, ayın geceleri gümüşi ışıklara boğmaya başlaması işte bu zamanlara denk gelmişti.
O uzak günlerde insanlar burunlarıyla nefes almaya, ayağa kalkıp yürümeye başlamış, ilk toplumlar ortaya çıkmıştı. Güneş yoğun sis perdesi gibi dünyayı örten bulutların arkasından insanlara gülümsediğinde kalın buz yığınları erimeye, bu buzların altından ırmaklar akmaya başlamıştı.
Sayfa 5 - YurtKitabı okudu
