Herkese merhabalar;
Eğitim feneri olmaya aday bireyler için örnek mahiyeti taşıyan muazzam bir eser. Düşünün ki üniversite de profesör unvanıyla görev yapıyorsunuz ve gençlik hayalinizi gerçekleştirmek için bu statüyü bırakıp köy öğretmeni olmak istiyorsunuz. Öncelikle buna cesaret eden kaç kişi vardır? Böyle bir istekte bulunmak mantık çerçevelerine uyar mı? Uyarsa çevrenin tepkisi nasıl olur?
....
Elbette ki pek iç açıcı olmayan, bizi bu göreceli saçmalıktan, delilikten vazgeçirmek için uğraşacaklardır. Yardımlarını esirgeyecekler hatta belki de arkadaşlıklarını bilr bitireceklerdir. Tüm bunları göze almaya kimlerin cesareti var?
Günümüzün Racinkskisi olmaya kimler aday? Evet çoğumuz farklı branşlarda öğretmen adayıyız ama çevremizde ki bu söylemleri de kulak ardı etmeye , gelecek nesiller için kendi statümüzü de tıpkı Racinkski gibi önemsememeye aday mıyız?
...
Bu eserin her sayfasını okurken zihnim bu sorularla meşguliyet içerisindeydi. Sayfaları çevirdikce yüreğimi okşayan ve neden bir insana bile olsa umut ışığı olmayasın ki dediğim o kadar çok nokta oldu ki... En anlamlı mücadelenin verildiği , tek solukta okuyup bitmesini de istemediğim, her bir cevherin( öğrencinin) hayat öyküsünü merakla beklediğim, iyi ki karşıma çıkmışsın ve iyi ki okumuşum seni dediğim ve her okuyuşumda da iyi kilerimin eksik olmayacağı bir eser.
Herkesin okumasını bir saatliğine de olsa huzur bulmasını ve hayallere kapılmasını diliyorum...
