Zühd yokluğa ve yoksulluğa mahkum olmak değil, varlık içinde yokluğu yaşamaktır; nefse köleliği reddetmektir. Nefsin tezkiyesi Müslümanın temel amacıdır ve bunun yolu da zühd ve takvadan geçer: “Nefsini tezkiye etmiş olan şüphe yok ki, felaha ermiştir. Ve muhakkak ki, nefsini noksana düşüren de hüsrâna uğramıştır.” (91/eş-Şems 9-10)