Kitap İskender Pala'nın 28 Şubat sürecinde Ordudan ihrac edilmesini konu ediyor. Yazarın kendince uğradığı haksızlık, olaylar ve kırgınlıkları mevcut. Kitabın sonunda bir iç hesaplaşma da var ben bu kısmıyla ilgili bir kaç birşey söylemek istiyorum sadece çünkü, şahit olmadigim, yaşın yanında kurunun da yandığı bir dönem hakkında konuşmak haddimi aşmak olur diye düşünüyorum.
28 Şubat ; Türk siyasi tarihinin karanlık sayfalarında yerini alan ve "Postmodern darbe" olarak nitelendirilen , kadınların başörtüsü olduğu için okullara sokulmadığı , var olan toplumsal düzeni korku ve tehlike mantığına endeksleyen kararların kağıda döküldüğü günün adıdır!
Ben kendi adıma başörtüsü sorunu yaşamadım. Ama başörtü davası yüzünden nezarette yatan çok arkadaşım var.
Bu konuda nacizane bir sitemim var. Bu insanlar daracık kot pantolan üzerine tunik giyilsin diye , bonesiz eşarp altından 4 cm saçın görünsün diye nezarette yatmadı. Başörtünün sorun olduğu yıllarda islamiyeti layıkıyla yaşadığımıza inananlardanım. Bugün kendi içimi de hesaba çektiğimde ben de kendimden memnun değilim. Yaşanılan modern hayata , modaya ayak uydurmaya çalışırken özümüzü kaybettiğimizi düşünüyorum.
Ve kitabın sonunda İskender Pala'da bu iç hesaplaşmayı yasıyor. Şuan eşim pardesü süz sokağa çıkabiliyor, kızım tunik giyebiliyor diyor. Yani ordudan ihrac edilmeme gerçekten gerek var mıydı diye sormadan edemiyorum diyor.
Peki sizce gerek var mıydı?
Keyifli hesaplaşmalar, pardon okumalar!!!
