Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.14
İkircikli Biricik
İlhami AlgörEn Yeni İkircikli Biricik Yorumları ve İncelemeleri
En Yeni İkircikli Biricik sözleri ve alıntılarını, en yeni İkircikli Biricik kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Gittiler.
Geriye gecenin kendisi kaldı.
Geceyi severim. Gece de beni sever. Ya da gecenin beni sevdiğine inanmak hoşuma gidiyor. İnsan sarıldığı, sarındığı bir şeyin kendisini itmesinden hoşlanmaz.
İkircikli Biricik
“Yarım da bir bütündür.” Kitaptaki insanı düşündüren sözlerden biri bu. Hepimiz dönüp hayatımıza baktığımızda bir şeylerin yarım olduğunu, eksik olduğunu ve tamamlanması gerektiğini söyleriz veya bir arkadaşla edilen bir sohbet sırasında yine bir şeylerin eksik ya da yarım olduğu sözünü duyarız. Belki de yarım ya da eksik diye düşündüğümü bir bütün aslında. Eksiklik, tamamlanmamışlık ruhumuzda. Belki de tek yapmamız gereken yarım olanı kabul etmekte.
'Fakat Müzeyyen Bu Derin Bir Tutku' kitabı ile tanıştığım İlhami Algör'den okuduğum 2. kitap. Tabii ki ilkinin tesirinde kalarak hiç düşünmeden aldım. İlhami Algör'ün müthiş bir kalemi var. O kadar güzel kelime oyunları düşündürücü birçok söylem mevcut ki kitapta, hayran olmamak elde değil.
Kitapta kendi yaşadığı olayları ve kendini sorgulayan bir genç var. Ve bitmiş bir ilişkisi, kopuk bir aile yaşantısı var. Kendi tabiri ile 'ismi lazım değil' bu genç sürekli iç sesi ile bir konuşma halinde ve hayaline geçmişte yaşayan insanları çağırıyor, o an yaşayan insanları çağırıyor. Onlarla konuşuyor, onları birbiriyle konuşturuyor. Müthiş diyaloglar ortaya çıkarıyor. Kitapta altı çizilecek o kadar çok cümle var ki yetişemedim bile.
Okurken çok keyif aldım ve yazarın kalemine bir kere daha aşık oldum. Ama araya sıkıştırdığı birkaç cümle, bilmiyorum sanki 'bu kadar güzelliğin arasına şunları sıkıştırayım da okunsun, zihinde yer etsin' düşüncesi ile yazılmış gibi geldi. O da beni müthiş soğuttu çok tuhaf bir durum. Yani hem severek okudum, hem okumak istemedim ve acayip bir ikilemde kaldım. Bu durum birçok kişiyi rahatsız etmiyordur eminim fakat bendeki bu saplantı değişik bir durum. Hani açık açık bir konuyu işlemek vardır, hangi fikir ve düşüncede olursa olsun alır, tamamını okur ve fikir üretirim. Onunla ilgili araştırma yaparım ama böyle ufak ufak çaktırmadan kitabın içine yerleştirilmiş bir şeyler bunlar rahatsız ediyor. Bu durumu saymazsak çok tat alarak, zevk alarak okudum.
İlhami
Kitabı okuyunca Belkıs Akkale şarkısı dinlemiş gibi oldum. Bu yol pasine gider,döner tersine gider. Yeni nesil yazarlarımız fazla yüzeysel gelmiştir bana hep. Bir kahraman onun iç sesi, yanlız ve bohem yaşamı, ümitsizliği, geçmişe özlemi
İlhami Algör, sevgili abicim. Seni bugüne kadar keşfedememiş haliyle okuyamamış olduğum için öylesine pişmanım ki şimdi buraya ne yazsam yetersiz kalır. Bir yerden başlamak gerek ama. Başlayalım bakalım.
Kullandığı dil o kadar özgün ki romandaki isim seçimleri de bu özgünlükten nasibini alıyor. Titizlikle seçtiği kelimeler, vurucu cümleler, çarpıcı ifadeler... Öylesine değerli bir havuz ki, bu havuza giren çıkmak istemez. İç sesiyle girdiği keyifli diyaloglar, kullandığı sıfatlarla oluşturduğu betimlemeleri, hele obsesyondan obsesyona atlaması yok mu -ki bu hareketi yapmak çok ayrı bir meziyet gerektirir- bütün bunlar tek kelimeyle, muazzam. Kitaptan aldığım edebi zevki nasıl tarif etsem bilemiyorum. Ayrıca gündemdeki siyasi, sosyal ve toplumsal mevzulara yapmış olduğu göndermeler için ayrı bir parantez açmak gerekiyor. Nefis. Kahramanımızın -kendine verdiği isimle "beyhude işlerin pir'i"- aylaklığını, Atılgan'ın C.'sinin aylaklığına nazaran kendime daha yakın buldum. Ne var ki konumuz bu değil. "İkircikli Biricik" iyi ki dokundun hayatıma.
169 syf.
7/10 puan verdi
İronide eli hafif, dili sade yazar İlhami Algör bu kitabında orta yaşlı yalnız bir adamın aylak günlerini anlatıyor. O kendi tabiri ile ''Beyhude İşlerin Pir'i''...
Monologlar, gerçekleşen ve ihtimal dahilindeki diyaloglar ile kendine has bilinç hali.
İnsanlığı temsilen uzaylılara gönderilecekler listesi, köprücük kemikleri belirgin kadın, saçı rüzgarlı, yüzü ışıklı, yaşlı erkeklerde hayat enerjisi üretme halleri gibi ilginçlikler barındıran zihin... Yine kendi deyimiyle Allah, Hızır ve Odin akıl fikir versin...
Bütün insanlar aynı şimdilerde var olur mu? Doğrudan bir derdin dolaylı tesellisi olur mu? Geçmiş geri geldikçe beni mutsuz ediyorsa geçmemiş midir? Az peynir, az ciğer bir de 20'lik bu cevapları bulmaya yardım eder mi? Olur mu olur...
''Tirad severim. Ota boka, kurda kuşa konuşurum. Abartmam. Bir fayda beklemem. Kendi kendine meyhanede doğum gününü kutlamış, gecenin bir vakti evine koltuğunun altında mezar taşı ile dönmüş, hafif zurna bir adamın halleri diyelim.''
( S. 33 )