Mânevi sohbet meclislerine bir ibadet vecdiyle girilmeli, anlatılan mevzular bilinen hususlar olsa bile, sanki ilk defa duyuyormuşcasına, dikkat ve edeple dinlenilmelidir. Zira mânevî sohbetler, bilene hatırlatma, bilmeyene öğretme, hepsinden daha mühimi ise sâdıklarla beraberliğin gönül feyzinden istifade fırsatıdır.