En Eski İnsanlığımı Yitirirken Gönderileri
En Eski İnsanlığımı Yitirirken kitaplarını, en eski İnsanlığımı Yitirirken sözleri ve alıntılarını, en eski İnsanlığımı Yitirirken yazarlarını, en eski İnsanlığımı Yitirirken yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Soytarılık, hayatımla son flörtleşmem gibiydi.
Haylaz biri gibi görünmeyi başarmıştım. Gülümsediğim sürece kimse benden nefret etmiyordu. Esprilerim sayesinde arkadaş canlısı ve iyi bir çocuk olarak görünecektim.
Tam bir soytarıydım... On yedi yıl boyunca soytarı rolü oynadım.
Bir şeyleri saklamak için soytarılık yapmıyordu... Acı çekmiyordu. Soytarılık içinde vardı. Ne rahat ya... Bu adama bakarken rol yapma ihtiyacı duymuyordum.
Bu "Normal" benim anlayabildiğim bir şey değildi.
+ Köpeğimiz öldü...
- Yaa... Çok üzüldüm...
Kaşlarımı çatıp sesimi biraz titretmek. Böyle bir durum karşısında verilecek "Normal" tepki buydu.
Herkes bu normalin içinde yaşıyor. Delirmeden. Umutsuzluğa düşmeden. Her gün eğlenceli mi geliyor? Acaba bir kere bile kendilerinden şüphe etmiyorlar mı? Bu gerçekten yeterli mi? Sabahları güne enerjik mi başlıyorlar?