İnsan her adımında mezardan uzaklaştırmak için atar yine her adımda mezara bir adım daha yaklaşır. Nitekim her nefesini temdid-i hayat (hayatını uzatmak) için alır. Yine her nefeste hayatından bir nefeslik zaman azalır.
Ahbap arasında kalbin teessüratını (üzüntülerini) halisane (saf bir şekilde) göstermemek ülfet adabından sayılıyor. Eğlence gibi hiç hükümsüz şeylerde bile beğenmediği hâli riya ile beğenir gibi görünmek insaniyet vezaifinden (görevlerinden) addolunuyor.
Gel ey fasl-i bahârân mâye-i ârâm ü hâbımsın
Enîs-i hâtırım, kâm-ı dil-i pür-istırabımsın
(Gel ey bahar mevsimi, sen benim huzur ve uykumun özüsün;
düşüncemin arkadaşı, ıstıraplı gönlümün neşesisin.)