Nizami Gəncəvi yaradıcılığının ən yüksək zirvəsi və Şərq poeziyasının ən parlaq incisi sayılan “İskəndərnamə” “Xəmsə”nin beşinci kitabıdır. Dahi şair yaradıcılığının əzəmətli yekunu olan bu son əsərində ömrü boyu arzuladığı, həyatda görmək istədiyi ideal cəmiyyəti təsvir edib.
“Şərəfnamə”də İskəndərin elm və siyasət aləmindəki böyük nailiyyətləri göstərilir, onun tərbiyəsindən, təhsilindən, hökmdarlığından, yürüşlərindən və ümumiyyətlə, böyük şan-şövkətə çatmasından bəhs olunur.
“İqbalnamə” “İskəndərnamə”nin ikinci hissəsidir. İskəndərin kamil insan, alim və ağıllı, müdrik bir filosof kimi təsvir olunduğu bu hissədə Nizami ictimai, fəlsəfi düşüncələrə üstünlük verib, insan ağlının təntənəsindən bəhs edib, eləcə də insan və təbiət, yaradılış və dünya, həyat və ölüm, elm və din kimi məsələlərlə bağlı dövrün ən qabaqcıl görüşlərini əks etdirib.
“İqbalnamə” “Şərəfnamə” ilə bir yerdə bütöv əzəmətli əsər olan “İskəndərnamə”nin bir-biri ilə sıx bağlı iki budağıdır.
