Asıl adı Ebü’l-Mevâhib (Ebû Abdirrahmân) Abdülvehhâb b. Ahmed b. Alî eş-Şa‘rânî el-Mısrî'dir. Saçlarını uzattığı için Şarânî (saçlı) lakabıyla tanınır. 1492de Mısırda doğdu, 1565te vefat etti. Tahsilini Kahirede tamamladı. Başta tasavvuf olmak üzere, akâid, fıkıh, ansiklopedi, gramer ve tıbba dair eserler telif etti. Eserlerinde tekke ile medrese ilminin uyumlu bir terkibini yaptı.
Dört mezhebin birleşen ve ayrılan taraflarını ele aldığı, birden fazla mezhebin hak olduğunu, bütün hak mezheplerin aynı kaynaktan beslendiğini açıklayan ve "Mîzân-ı Şarânî" diye isimlendirilenen kitabı, bilinen en meşhur eseridir.