İslam Tarihi Siret-i ibn Hisam Sözleri ve Alıntıları
İslam Tarihi Siret-i ibn Hisam sözleri ve alıntılarını, İslam Tarihi Siret-i ibn Hisam kitap alıntılarını, İslam Tarihi Siret-i ibn Hisam en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Nedve: Meşveret ve görüş bildirmek için toplanmaktır. Kusayy’ın bunun için edindiği eve Dârün-Nedve denirdi. Bu ev Benî Abdiddar’dan sonra Hakim b. Hizâm b. Huveylid b. Esed b. Abdul-Uzzâ b. Kusayy’a geçti. O da onu İslâm döneminde yüzbin dirhem ile sattı. Bu, Muâviye’nin zamanında idi. Bunun üzerine Muâviye bu konuda onu kınadı: Senin babalarının izzet ve şereflerini mi sattın? dedi. Hakim de ona şöyle dedi: İzzet ve şerefler gitti ancak takva kaldı. Allaha and olsun ki onu câhiliyyede bir tuluk şarab ile satın almıştım. Şimdi ise onu yüzbin dirheme sattım. Sizi şâhid tutuyorum ki, bu yüz dirhemi Allah yolunda veriyorum. Şimdi aldanan kimdir?
İbn-i İshâk şöyle dedi:
Sonra Kusayy b. Kilâb, Huleyl b Hubşiyye'de kızı Hubbâ ile ev
lenmek üzere dünürcü oldu. Hüleyl de onu beğendi ve kızını onun
la evlendirdi. Ondan Abduddâr, Abd-i Menâf, Abdul-Uzza ve Abd doğdu. Kusayy’ın çocukları yayıldıkları, malı çok olduğu ve şerefi büyüdüğü zaman Hüleyl öldü.
Not: Abd-i Menaf onun oglu Haşim'in oğlu Abdulmuttalip onun oğlu Abdullah ve Resullah(sav)
Kinâne ve Kureyş telbiye getirdikleri zaman şöyle derlerdi:
«Ey Allahım, senin emrine a'mâdeyim, senin emrine hazmm, senin emrine hazırım. Senin şerikin yoktur ancak bir şerik vardır ki o da senin içindir. Onun ve mâlik olduğunun mâlikisin.» Böylece onlar O’nu telbiye ile tevhid ediyorlar = birliyorlar, sonra onunla birlikte putlarını sokuşturuyorlardı Ve o putların mülkünü de O'nun eline veriyorlardı.
Sanemlerin (putların) Şam'dan Mekke'ye Celbi
İbn-i Hişâm dedi : Bana Ehl-i ilimden birisi haber verdi ki : Amr b. Luhayy bazı işleri görmek için Mekke’den Şam'a gitti. Belka topraklanndan Meâb'a geldiği zaman ki o zaman orada Amâlik ( imlik b. Lâviz b. Sam b Nuh'un) zürriyeti bulunuyordu. Onları putlara ibadet ederlerken gördü, dedi ki : İbâdet ettiğiniz ve gördüğüm bu putlar nedir? Onlar dediler k i: Bunlar ibâdet ettiğimiz birtakım putlardır ki onlardan yağmur isteriz, bize yağmur yağdırırlar; onlardan yardım isteriz bize yardım ederler. Bunun üzerine
onlara dedi k i: Onlardan bir putu bana verir misiniz ki onu Arap
memleketine götüreyim de ona ibâdet etsinler. Onlar da Hübel denilen bir putu ona verdiler. Onu Mekke’ye getirdi dikti ve millete ona ibâdet ve hürmet etmelerini emretti
Eryat'ın Ebrehe tarafından katli haberi Necâşi'ye ulaştığında, şiddetli bir şekilde kızdı ve dedi ki.- Emirimin üzerine saldırdı ve emrim olmaksızın onu katletti. Sonra onun saçını kesip memleketini ayağımın altına almadan onu rahat bırakmayacağım, dedi. Bunun üzerine Ebrehe başım tıraş etti ve Yemen toprağından bir deri kap doldurdu sonra onu Necâşi'ye gönderdi ve şöyle bir mektup yazdı:
Ey Melik: Eryât senin kulundur, ben de senin kulunum. Senin emrinde ikimiz ihtilâf ettik ve her birimizin tâatı senin içindir. Ancak ben Habeşlilerin durumu üzerine daha kavi ve onlar için daha mazbût ve daha iyi idare ederim. Melikin kasemi bana vannca başınım hepsini tıraş ettim. Ve yerimden bir deri kap toprağı ona gönderdim ki onu ayaklarının altına koysun ve benim hakkımdaki kaseminde yemininde durmuş olsun. Bu Necâşi'ye vardığında ondan râzı oldu ve şöyle yazdı: Benim emrim sana gelinceye kadar Yemen topraklarında sâbit kal. Bunun
üzerine Ebrehe Yemen'de kaldı.
El-Ahnes'in. Ebû Cehl’e, dinlediğinin mânasını sormak üzere gitmesi
Sonra onun yanından çıktı ve Ebû Cehlin yanına geldi evine yanına girdi ve şöyle dedi:
— Ey Ebül-Hakem, Muhammed’den dinlediğin şeyler hakkında senin görüşün nedir? O da dedi ki: Ne dinledim ki! Biz ve Benû Abd-i Menâf şeref için münâzaa ettik Onlar doyurdular biz de doyurduk.
Onlar yüklediler biz de yükledik. Onlar verdiler biz de verdik. Tâ diz dize geldik, iki yarış atı gibi olduk. Neticede:
— Bizden bir nebi vardır ki ona gökten vahyi gelir, diye üstünlük tasladılar. Biz bunun gibisine ne zaman kavuşuruz! Vallâhi ona aslâ ne iman ederiz ne de onu tasdik ederiz. Bunun üzerine
El-Ahnes
onun yanından kalktı ve onuterketti.
Ebu Talib'in Şiiri
Bir gün Kureyş bir intihar için toplandığı zaman Abd-i Menâf onların gövdesi ve kalbidir.
Her ne kadar Kureyş’in eşrafı Abd-i Menafin içinde iseler de Kureyş’in
eşrafı ve onun eskileri Hâşim’dedir.
Eğer Kureyş bir gün iftihar ederse o Kureyş’in özü ve onun kerimi
Muhammed Mustafa’dır.
Kureyş üzerimize birbirini çağırdılar, zayıfı tavlısı.
Fakat zafer bulamadılar ve akılları zail olup gitti.
Biz eskiyiz bir zâlimlik tanımayız yüz astıkları zaman biz onları düzeltiriz.
Her gün onları istemeyerek koruyoruz ve isteyen kimseleri yuvalarında vururuz.
Bizimle kurumuş ağaç cana gelir neşat bulur.
Ancak bizim gölgelerimizle onların dipleri rutubetlenir ve büyür.
ABDULLAH B. ABDULMUTTALİB İLE EVLENMEK İSTEYEN KADIN
Kendisini Abdullah'a arzeden kadının talebini Abdullah'ın reddetmesi
lbn-i lshak şöyle dedi
Sonra Abdulmuttalib Abdullah’ın elini tutarak ayrıldı. İddia ettiklerine göre Beni Esed (192) b. Abdul-Uzzâ b. Kusayy b. Kilâb b. Mürre b. Kâb b. Luayy b. Calib b. Fihr'den bir kadına rastladı. Bu kadın Veraka b. Nevfel b. Esed b. Abdul-Uzzâ’nm kız kardeşidir. Kâbe’nin yanında bulunuyordu. Bu kadın onun yüzüne baktığı zaman
ona dedi k i:
— Ey Abdullah nereye gidiyorsun? O da dedi k i:
— Babamla birlikte. Kadın dedi ki:
— Bana şimdi yaklaşırsan senin bedelinde boğazlanan develer
kadar senin için deve vereceğim. Abdullah da dedi k i:
— Ben babamla beraberim ondan ne geri kalabilirim ne de ondan ayrılabilirim.
192 Bu kadının ismi Rukiyye binti Nevfel idi.
Ibni Ishak'a Göre Zemzemin Bulunuşu
............
Allaha and olsun ki bizim kendimizi ellerimizle böylece ölüme atmamız yerde yürüyüp nefsimiz için bir şey aramamamız elbetteki bir acizdir. Umulur ki Allah beldelerden birinde bizi bir su ile nzıklandırsın, o halde yüklerinizi yükleyiniz ve bineklerinize bininiz.Onlar da bindiler bu işi bitirdikleri zaman onlarla beraber bulunan Kureyşli kabileler onların ne yapacaklarına bakıyorlardı. Abdulmuttalib bineğine geldi ve ona bindi. Yerinden kalkıp süratlandığı zaman bineğinin tırnağının altından tatlı bir su fışkırdı. Bunun üzeri
ne Abdulmuttalib tekbir getirdi arkadaşları da tekbir getirdi. Sonra indi ve içti, ashabı da içtiler. Ve kablannı su doldurdular.
Islam Oncesi Arap Edebiyatından
Her hayat birbir peşine içmektir, zaman için bir dostluk yoktur.
Yoksulluk, nimet, topluluk ve azlık zamanıdır.
Hayatı çokça sevmemiz ise cehl ve dalâlettir.