İstanbul Bir Masaldı
Mario LeviÖne Çıkan İstanbul Bir Masaldı Gönderileri
Öne Çıkan İstanbul Bir Masaldı kitaplarını, öne çıkan İstanbul Bir Masaldı sözleri ve alıntılarını, öne çıkan İstanbul Bir Masaldı yazarlarını, öne çıkan İstanbul Bir Masaldı yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Bir insan, yıllar boyunca, sabırla oluşturduğu küçük güvenlik alanından, çevresindekilere zaman zaman gülümseyerek bakmıştı... Bir yerlerde yaşanmış, yaşanmaya mecbur kalınmış yenilgilerin öcü alınmak isteniyordu belki de bu bakışlarla... Bir olasılıktı bu hiç kuşku yok ki. İstenmiş, beklenmiş bir olasılık...
Herkes, kendi oyununda, oyunlarında kalıyordu, herkes kendi ayrılığını, unutamadıklarıyla, tutsaklıklarıyla yaşatıyordu sonuçta. Farklı, çok farklı dünyalarda, kapanmış, ‘unutulabilmiş’ gibi görünen o kadar çok ‘eski’ yarayla saklanıyor, çoğaltılıyordu ki bazı görüntüler...
Artık kırılmış olduğu için olabilir mi?.
Bazı sözcükler bazı kırgınlıklarda gerçek yerlerini bulamamıştı sanki.
Kim, kimde, kim için kalmıştı öyleyse?..
Şarkıların, gerçekten yaşanmış şarkıların içimizden hiçbir zaman gitmeyeceğini, gidemeyeceğini biliyordum çünkü. Kimi şarkıların farklı zamanlara, farklı zamanlar için er ya da geç taşınacağını, taşınmak isteneceğini biliyordum. Şarkılar bizdik, yitirdiğimiz, bir türlü bulamadığımız dilimizdi öylesi zamanlarda. Şarkılar bir türlü bulamadığımız dilimiz ya da başka hikâyelerde, başka kırgınlıklar adına anlatmaya çalıştığım yanılgılarımızdı.
Herkesin, günün birinde, bir yerlerde yitirdiği sanısına kapıldığı, hayatı bir biçimde sürdürme adına, parçalarını, kırıntılarını toplamaya çalıştığı bir hikâyesi vardır. İstenmemiş, hep yabancı kalınmış insanlarla yıllar boyunca yaşamak, sevilmemiş, sevilememiş okullarda okumak ya da bir türlü benimsenememiş mesleklerde, uzun, çok uzun günleri, geceleri, bizleri bir yerlerde beklediğine, bekleyeceğine inanılan uğraşların hayalinde tüketmekle anlam kazanan bir sürgünden, aslına, kendi küçük dünyasına er ya da geç dönme çabası mıdır bu? Bilmiyorum. Bilmiyor ya da bilmemeyi, kendimi tek bir yanıtın sınırlarına hapsetmemeyi yeğliyorum doğrusunu söylemem gerekirse.
Diyeceğimiz günlerin gelmesi umudu ile :)
"Benim olduğuna inandığım yerlerde, benim olduğuna inanmak istediğim insanlarla birlikteyim. İyiyim.."
Bugünlerde hepimizde bir keyifsizlik var .
Sayfa 404Kitabı okudu
Ölümleri ertelemenin, unutmayı denemenin başka kaç yolu vardı?..
Yaşamak zorunda kaldıklarımızı yaşamıştık... ‘Ceza’mızla birlikte yaşamayı öğrenmeye çalışmıştık..
İşte böyle... Ben yıllarca bu savaşın ortasında, bu savaş için yaşadım. Bunu yaparken de en yakınlarımla gereğince yakınlaşamama hatasına düştüm. Çalışmalarımın karşılığını yardım ettiğim insanların minnet duygularıyla ya da önemlerini, değerlerini zamanla kaçınılmaz bir biçimde yitiren başarılarla alırken, bu dünyaya getirdiklerimden yavaş yavaş uzaklaşıyormuşum meğerse...
Tamamlanamayan cümleler, başkalarında bırakılan cümleler, hep aynı yalnızlığa çıkan, aynı geriye çekilişte, savunma alanında kalmanıza yol açan cümleler... O insanları, insanlarınızı, insanlarınız olarak bilmek ya da görmek istediklerinizi, başkalarına, kendi sözcüklerinizle, yalnızca kendi sözcüklerinizle getirmeyi tercih edişinizin bu kaçışla bir ilgisi var mıydı?.. Anlatmak, hep anlatmak isteyen siz değil miydiniz ama?.. Anlatmak, hep anlatmak isteyen, içinizdeki o insan değil miydi? Anlatmak, bir yerlere tutunabilmek, bir yerin olabilmek için anlatmayı denemek... Anlattığınız, anlatabildiğiniz kimdi bu durumda? Anlatamadığınız, anlatmayı bir türlü başaramadığınız kimdi? Anlatmayarak, anlatmayı erteleyerek korumaya çalıştığınız kimdi?..
"Sözcüklerle çoğalmak,yeniden doğmak gibi bir duygu bu...Başka kitaplardaki insanlara ya da hayatımın bana yön veren hikaye ve kahramanlarına zaman zaman benzemeyi istemek benim suçum değildi..."
Bazı anların, sizi yaşadığınız ya da hep yaşamak istediğiniz insanı hiçbir zaman kurtulamayacağınız bir hikâyeye sürüklediğini, sürükleyeceğini hissedersiniz zaman zaman. Kendinizden, tüm hayallerinize karşın kurtulamayacağınızı biraz daha çok hissettiğiniz anlardır biraz da bunlar. Susarsınız, sadece susmak istersiniz. Susarsınız... Bir yerlerde gizledikleriniz, gizlemeye hani nerdeyse mecbur kaldıklarınız vardır çünkü.
Bir cümlenin, bir sözcüğün öncesinde, görülmeyen, bir türlü ya da her zaman hatırlanamayan hangi cümleler, hangi sözcükler vardı örneğin, bir bakış, hangi karanlığındı, hangi bakışta kaybolmuştu, bazı çağrılar kimin, kimlerin, hangi duyurulamamış seslerin çağrısıydı?