İvan İlyiç'in Ölümü
Lev TolstoyEn Eski İvan İlyiç'in Ölümü Gönderileri
En Eski İvan İlyiç'in Ölümü kitaplarını, en eski İvan İlyiç'in Ölümü sözleri ve alıntılarını, en eski İvan İlyiç'in Ölümü yazarlarını, en eski İvan İlyiç'in Ölümü yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
"Karısı onu öperken İvan İlyiç ruhunnun derinliklerinden gelen bir nefret duyuyordu ona karşı ve karısını itmemek için kendini zor tuttu."
Sayfa 69Kitabı okudu
"Yukarı çıktığımı sanırken, uygun adım aşağı inmişim sanki. Ve gerçekten de olan buydu. Kamu gözünde yükseliyordum, ama aynı ölçüde hayat benden uzaklaşıyordu. Ve şimdi hepsi bitti, yalnız ölüm var artık."
Sayfa 94Kitabı okudu
"Doğruydu, İvan İlyiç'in çektiği fiziksel acılar doktorun dediği gibi çok korkunçtu, ama ona işkence eden ruhsal acıları fiziksel acılarından daha da korkunçtu."
Sayfa 100Kitabı okudu
Hayat, çoğalan bir yığın ıstırap, daima artan bir hızla sona, en korkunç ıstıraba doğru tepetaklak inmektir: “Ben de iniyorum.”
Tanıdık bir kişinin ölümü, zihinlerde çeşitli yer değişikliği ve tayinlerle ilgili düşünceler oluşturduğu gibi, hepsinde de her zaman olduğu gibi, "İyi ki ölen ben değilim de o!" şeklinde bir sevinç yaratmıştı.
Her biri: "İşte o ölüp gitti ama ben yaşıyorum." diye içinden geçiriyordu.
Sayfa 9
"Ben yok olursam ne çıkar? Hiçbir şey... Peki burada olmazsam nereye gideceğim? Ölüm, ölüm mü bu yoksa? Hayır istemiyorum..."
