Varoluş her şey için öncelikli olması gereken bir şeydir. Ama hayatlarımıza bir bakın
lütfen: Her şey hayatta kalma üzerine odaklanmış. Medeniyetin yaşayabilmesi uğruna bireylere karşı olan saygı tükenmiş
durumda. Artık çalışamayan her birey ölüme mahkûm ediliyor. Trisolaris toplumu aşırı otoriter bir yönetimin boyunduruğu altındadır. Yasa sadece iki sonuca sahip: Suçluluk ve masumiyet. Suçlu idam edilir ve masum serbest bırakılır. Benim için en
dayanılmaz tarafları ise, manevi tekdüzelik ve kuruma. Ruhsal zayıflığın yol açabileceği her şey günah olarak ilan edilmiş. Ne
edebiyatımız var ne sanatımız. Hiçbir güzellik ve zevk arayışımız yok. Biz aşkı bile konuşamıyoruz. Liderim, böyle bir hayatın anlamı var mı?