Yalnız yaşayan ve kimseye hesap vermek, nereye gittiğini ya da ne zaman döneceğini söylemek mecburiyetinde olmayan insanların hüzünlü özgürlüğüne alışmıştı.
Iza'nın Şarkısı
İza, seni öylesine iyi tanıyorum ki..Sanki sen bensin..Ve seni okurken kendime acıdım, sanki bazi gercekler yüzüme tokat gibi çarptı. İyiliklerin, iyi olduğunu varsayman, ki gerçekten istiyorsun iyi biri olmayi ve belki de öyle olduğuna yuzde yuz eminsin, arada kalmışlığın, yalnızlığın, güvensizliğin, güçlü olman her zaman, cok ince olman..Ama belki de İza bu kadar dusunmemelisin başkalarını, kendi doğrularını baskalarina dayatmamali herkesin kendi dogrusunu yasamasina izia vermelisin. Sevdim seni İza, acıdım sana. Kitap bittiginde buruk bir tat kaldi damagimda..