Yazımının üstünden 169 yıl geçen bir kitap;neredeyse 2 asır sonra kendini nasıl okutur ve okuyanı hangi ortak paydadan kucaklar?30 yaşında bir genç kadın;iki asır sonrasında bile okunacak,geçerliliğini yitirmeyecek bir ruhu nasıl üfler satırlara?Ve tabi kendi ölümüne 8 yıl kaldığını bilmeden...
Jane Eyre;10 yaşında annesiz ve babasız kalan,amcasının vasiyeti üzerine yengesi tarafından bakılan bir çocuktur. O evde kendisine bakan yengesi tarafından gördüğü piskolojik şiddet,ve dışlandığı amca çocukları tarafından yaşatılan fiziksel şiddet Jane EYRE'nin kitap boyu hissedilen mutluluk arayışına ve bir kaya gibi sağlam gururuna zemin hazırlamıştır o yıllarda.
Duygusal bir patlama sonucu yengesini ikna eden Jane'in,gönderildiği yatılı okulda yaşadığı zoluklarla devam eder kitap.Ayakta durma,ait olma,özsaygı ve benlik kavramlarını sorgulatır sık sık.O günlerde yayılan salgın hastalık dönemi,kitabın en hüzünlü bölümlerinden.Yurtta en yakın dostunun ölümünü anlattığı sahnenin,kendi öz ablasının ölüm anıyla aynı olduğu söylenir.Ama asıl hüzün,mürebbiye olarak gittiği evdeki kalbine cemre gibi düşen aşkın gölgesindedir.
Kitap;hem Victoria dönemi İngilteresinin sosyal çarpıklıklarını,hem de yozlaşmış insan ilişkilerini kesitler halinde veriyor.Dili feminen ve güçlü.Kitap boyu -Okuyucu- diye başlayan ara cümelelerle,kendini okuyanı satırlara bağlıyor.Jane Eyre'yi,hele kitabın son yarısındaki duygusal keşifleri ile birlikte tanımak büyük zevkti.
