Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.27
Kaçırdıklarımız Yorumları ve İncelemeleri
Kaçırdıklarımız yorumları ve incelemelerini, Kaçırdıklarımız kitabı hakkındaki okur görüşlerini , Kaçırdıklarımız puanlarını 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
168 syf.
9/10 puan verdi
Bazı filmleri izlerken sahneler o kadar sarsıcıdır ki temayı anladığınız halde geriye alıp yeniden izler ve “vay beee!”dersiniz ya hani bu kitabın her cümlesi de tekrar tekrar okunacak , altı çizilecek , size yeni görüş açıları açacak cinsten. Yazar anlattığı konular hakkında o kadar bilge ki “Bakın bu böyledir bunu anlamayacak ne var ki?!” şeklinde bir söylev tarzı var. Öfkeli bir yerden değil ama öğretici. Lütfen bu kitabı okuyun. Kitap içeriği nedir der iseniz 6 bölümlük bir deneme.Oldukça tatmin edici cinsten hem de.
Acaba Kaçırdığımız Neydi ?
Adam Philips günlük hayatımızda sık kullandığımız fakat üzerinde kafa yormadığımız bazı kavramlar üzerinde yoğunlaşıyor. Mesela 'yanına kar kalmak, hüsran, çıkıp gitmek, kavrayamamak' gibi kavramları Shakespeare' den, Freud' dan örnekler vererek açıklıyor. Psikanaliz bakış açısı çok baskın.
Psikanalize aşina değilseniz ve Shakespeare okumadıysanız.
Anlaşılması çooook zor.
Bir roman gibi akıp gitmiyor kitap.
Felsefe türünde olduğu için, duraksayarak okudum. Düşündürücü yanı tatmin ederken, dilinin ağır oluşu yordu.
Ayrıca kitabın adıyla içeriğin uyumu çok iyi. Kavramları incelerken hep 'Kaçırdığımız neydi ?' gibi düşünerek okudum.
Rüyamda hayata övgü diye bi kitap aldığımı gördüm, sabah da nette bakıp, hakikaten böyle bi kitap olduğunu görünce hemen aldım. Ancak benim için biraz ağır bi kitap sanırım. Oldukça yordu beni, özellikle sürekli Shakespeare’in oyunlarındaki tiradlara atıfta bulunması, okuyup anlamamı baya zorlaştırdı. Aslında daha akıcı ve anlaşılır yazılabilseymiş ya da çeviridendir belki bilemiyorum, bölüm başlıkları şahane. Gerçekten içselleştirebilecek kadar anlamış olmayı çok isterdim. Sonuçta hergün rüyamda bi kitap ismi görmüyorum 🤣🤣
Yaşanmamış Hayata Övgü
Freudcu psikanalizin eleştirisi bir yana ne zaman bu konuda bir kitap okursam insanın o karanlık ve keşfedilmemiş taraflarına ve iletişim, davranış bozukluklarına çok farklı bir açıdan yaklaşımı ile krizin sebeplerini çokyönlü derinlikli bir yaklaşımı ile ilginç bir seyehate götürüyor.
Eserin ilerleyisi salt psikolojik terim ve tespitlerden ziyade Shakespeare'ın Othello, Kral Lear, Macbeth eserlerinin kahramanlari uzerinden ilerleyerek tespitlerine estetik bir deger de katiyor
Hüsran, kavrayamamak üzerine, yanına kâr kalmak, çıkip gitmek, tatmin ve deli rolu uzerine psikanaliz bir yaklasımla aciklamalar getiriyor yazar. Akademik bir dilden ziyade daha çok deneme tarzıdır yazılanlar.
Geleneksel ahlak yaklaşımından ziyade içdünyamizda saklı duran tarafları ile olaylara yaklaşab yazar aslında yer yer rahatsız da eder bizi. Kimi kesimlerin Freud ve psikanalistleri çokca sert ve dışlayici bir duruma goturmeleri de bu ifşaları olmasın.
Fantezi ve tatmin ilişkisine dair aslında özellikle cinsel dünyanın çokca üstü kapatılan yerlerini fisıldayan yazar; Kavrayamamak uzerine bolumde ise adeta cehalete övgü diye biraz bizi rahatlatan bir sayfa açar.
Çıkıp gitmek uzerine derken de yazar aslında içdunyamizda surekli sakli kalan cikip gitme istegi arzumuzun altinda yatan sebeplerini irdeler.
Deli rolu uzerine kismi da Foucault'u hatirlatti bana ki yazar da deginiuor ara ara.
“Hepimiz bir şeyleri seçmekle başka şeyleri kaçırdığımız hissine kapılırız zaman zaman. Bir hayatı seçmekle başka hayatlardan mahrum kaldığımızı düşünürüz. Psikanalist ve yazar Adam Phillips’in kitabının adı bu kaçınılmaz ve içinden çıkılmaz duruma atıfta bulunuyor.”
Kitap zengin bir içeriğe sahip. Tragedyaların(yaşamın acıklı ve hüzünlü
Küçüklüğümüzden beri yakından tanıdığımız hüsran neden kaynaklanır ? Aşkla hüsran arasında nasıl bir ilişki var ? Peki ya tatmin ? Arzulanan şeye ulaşmak tatmin getirir mi , yoksa olası bir tatmini sonsuza dek yok etmekten başka bir işe yaramaz mı ? Gerçek bir tatmin mümkün mü ? Neden illaki bir şeyleri anlamak , kavramak isteriz ? Kavrayamamak neden bir dışlanmışlık ve küçük düşme duygusu verir ? Kuralları ihlal etmenin yanımıza kâr kalmasından keyif almamız bizim hakkımızda ne söyler ? Nasıl olur da yaşamadığımız deneyimler hakkında , yaşadığımız deneyimlere kıyasla daha çok şey biliyormuş gibi görünürüz ? Bu ve benzer sorular üzerine kafa yorarken Phillips , başta Shakespeare ve Freud olmak üzere edebiyatın ve psikanalizin önde gelen isimlerinden faydalanıyor ve ele aldığı eserlere taze bir soluk getiriyor .
Kaçırdıklarımız
Bir geç kalınmışlık hissi bir elde edememe hüsranı. Oysa bir arzu nesnesidir yaşanmı canlı tutan. Arzunun kendisidir. Kendini var eden arzu ve onun sahnesi bizi fantastik kurgusal bir dünyada tutar. Bu bize aittir ve tamamen özneldir. Bu alanda arzu
nesnesi bile yoktur. Sadece arzunun kendisi vardır kendiyle vardır ve başka bir şeye ihtiyaç
“Ancak kaçınılmaz bir gerçek, gelişimimizin tamamlayıcı parçası olan bir deneyim, insan ilişkilerinin temelinde yatan yapısal bir unsur vardır ki o da şudur:Şayet birisi sizi tatmin edebiliyorsa, hüsrana da uğratabilir.Sadece tatmin edebilen biri hüsrana uğratabilir sizi.Bu hepimizin deneyimlediği ve deneyimlemeye devam ettiği bir durumdur.Biri sizi hüsrana uğratabiliyorsa ona değer verdiğinizi bilirsiniz.” ( syf 21)
Yukarıdaki alıntıyı okuduğumda, ne kadar doğru dedim.Biri beni hüsrana uğratabiliyorsa ona değer vermişimdir, hatta hak ettiğinden çok daha fazla değer vermişim demektir.
Adam Phillips’in Kaçırdıklarımız Yaşanmamış Hayata Övgü kitabını ayın başında okudum, biraz oturtmaya çalıştım kafamda.
Hayatımız bilinçli ya da bilinçsiz yaptığımız seçimlerden ibaret.Bir hayatı seçmekle, başka hayatları ıskalamış oluyoruz, ya da böyle düşünüyoruz.Adam Phillips psikanaliz, tiyatro ve edebiyattan yararlanarak kaçırdıklarımızın peşine düşüyor.Hüsran, kavrayamamak, yanına kâr kalmak, çıkıp gitmek,tatmin başlıkları altında duygularımıza, deneyimlerimize farklı bakış açıları getiriyor.Deli Rolü Yapmak Üzerine adlı bir ek bölümle bitiyor kitap.
Kitap boyunca Shakespeare okumalarımın eksikliğini hissettim.Özellikle kendimi anlama adına zenginleştirici bir kitaptı, Kaçırdıklarımız Yaşanmamış Hayata Övgü.
Öncelikle kitabın kapağında vurgulanan “yaşanmamış hayata övgü” tabirinin ilk etapta aklımıza gelen yaşamak isteyipte yaşamayamadığımız olaylar olmadığını söylemek isterim. Benim anladığım şekliyle bir hayatı yaşamak aslında duygularının ve davranışlarının altında yatan gerçek sebeplerin farkında olarak yaşamaktır belki de. Kitapta farklı başlıklarla vurgulanmak istenenin de bu olduğunu düşünüyorum. Hüsrâna uğratıldığımız da aslında hissettiğimiz nedir? Kavrayamamak, kavrama eylemine göre daha avantajlı mıdır? Bir şeyin yanımıza kâr kaldığını düşündüğümüzde o şeyin üzerimize yüklediği sorumlulukların farkında mıyız? Çıkıp gitmek her zaman kurtulmak anlamına mı gelir? Peki bizler, birilerini suçlamak istersen aslında duygusal anlamda kendimizi tatmin etmenin yollarını da arıyor muyuz? Bu sorulardan da anlaşılacağı üzere kitap temelde bir psikoloji kitabı ve içeriğinde Freud’un görüşlerine fazlaca yer verilmiş. Psikoloji temeli olan insanların bu kitabı okumakta ve anlamakta zorlanmayacağını düşünüyorum. Ben okurken kısmen zorlansam da özellikle Shakespeare tragedyalarındaki karakterler üzerinden anlatılanların çok dikkatimi çektiğimi ve bu bölümleri büyük keyifle okuduğumu söyleyebilirim.
Adam Phillips "Hüsran, Kavrayamamak, Yanına Kar Kalmak, Çıkıp Gitmek, Tatmin, Delilik" kavramlarını psikanaliz, felsefe ve tragedyalardaki örnekleriyle inceliyor. Kitapta uzun cümleler ve bolca terim var, okurken biraz zorluyor.
İncelediği konular birbiriyle çok bağlantılı gözükmese bile hepsinin odak noktasında bir konu var insanın