Bir çırpıda okuyup hüzünlendiğim bir hikâye. Bartın ve Alar'ın hikâyesi. Öyle güzel duyguları, öyle umutları var ki, insanı hayata sımsıkı bağlıyor. Hem kendileri hayatın bir ucundan tutuyorlar hem de okuyucuya el uzatıyorlar.
İkisi de genç yaşta ve hasta. Birinin beyninde tümör var, diğeri pankreas kanseri. Bartın kendine göre bir kaktüse benzer. Alar da onun Lavinia'sı. Lavinia, ölüm çiçeği demek. Aynı hastane odasında sevmeyi, sevilmeyi, umudu öğrenirler.
Hüzünle, sevgiyle, umutla ve şiirlerle örülü bir kitap. Kitabın sonunu söylemeyeyim, en iyisi kitabı alıp okuyun. Genç yazar Emirhan'ı (@pisipisile) tebrik ederim. Yazarlığının devamının geleceğini ümit ediyorum. Bu arada kitabın kapak tasarımı, baskı kalitesi harika.